Władcy Finlandii – Finlandia została podbita ok. 1249 roku podczas II krucjaty szwedzkiej dowodzonej przez wpływowego jarla Birgera, za panowania króla Eryka XI. W 1284 roku został mianowany pierwszy książę Finlandii. Kolejni szwedzcy władcy tytułowali się książętami Finlandii. W 1581 roku Finlandia została awansowana do rangi Wielkiego Księstwa, przez króla Jana III. W 1809 roku Wielkie Księstwo Finlandii anektowała Rosja, a wielkim księciem autonomicznego terytorium został cesarz Rosji Aleksander I Pawłowicz Romanow. Po odzyskaniu przez Finlandię niepodległości w 1917 roku, ogłoszono ją monarchią. W 1918 roku wybrano króla, który jednak nigdy nie objął tronu, abdykował przed swoją koronacją. 27 lipca 1919 Finlandia stała się republiką.
Poniższa lista porządkuje władców Finlandii od podboju szwedzkiego.
- Legenda
- – regenci w okresie unii kalmarskiej
- – feudalni książęta Finlandii, jako lennicy króla Szwecji, a od 1581 roku tytularni książęta/wielcy książęta Finlandii
Księstwo Finlandii – panowanie szwedzkie (1249–1581, księstwo od 1284)
Tytuł księcia Finlandii przysługiwał od XIII wieku każdorazowemu władcy Szwecji.
Dynastia Erykidów
Dynastia Folkungów
Dynastia Meklemburska
Wielkie Księstwo Finlandii – panowanie szwedzkie (1581–1809)
Tytuł wielkiego księcia Finlandii przysługiwał od 1581 roku każdorazowo władcy Szwecji. Okazjonalnie tytuł ten był nadawany któremuś z królewskich synów.
Tytuł wielkiego księcia Finlandii przysługiwał każdorazowo władcy Rosji
Pierwsze próby odseparowania od Rosji nastąpiły natychmiast po upadku Rządu Tymczasowego w Rosji. Ostatecznie jednak 15 listopada 1917 roku parlament zatwierdził przejęcie władzy w państwie oraz przekazał ją Senatowi. 6 grudnia 1917 roku natomiast ogłoszono niepodległość, a 15 maja parlament potwierdził monarchiczność ustroju. 27 maja 1918 roku powołano regenta. 9 października 1918 roku na podstawie 38 paragrafu Aktu o formie rządu z 1772 roku wybrano króla, jednak już 14 grudnia zrzekł się władzy. Nowy Akt o formie rządu (nowa republikańska konstytucja) został przyjęty przez Eduskuntę 21 czerwca 1919 roku. 17 lipca 1919 roku uzyskał on sankcję Mannerheima, a zaczął obowiązywać 19 lipca.
Tymczasowe głowy państwa (1917–1919)
# |
Imię |
|
Urodzony |
Zmarł |
Czas rządów |
Rodzice
|
– |
Otto Johannes Lundson Przewodniczący Eduskunty |
|
1867 |
1939 |
9 listopada 1917 – 27 listopada 1917 Przewodniczący Eduskunty |
|
– |
Pehr Evind Svinhufvud Przewodniczący Senatu Regent |
|
1861 |
1944 |
27 listopada 1917 – 27 maja 1918 Przewodniczący Senatu |
Pehr Gustaf Svinhufvud Olga von Becker
|
27 maja 1918 – 12 grudnia 1918 Regent
|
– |
Carl Gustaf Mannerheim Regent |
|
1867 |
1951 |
12 grudnia 1918 – 27 lipca 1919 Regent |
Carl Robert Mannerheim Helena von Julin
|
Król elekt (1918)
Przewidziany tytuł nowo wybranego władcy to: „Król Finlandii i Karelii, książę Alandii, wielki książę Laponii, pan Północy”. Nigdy jednak nie objął tronu.
Zobacz też
Przypisy