Od I połowy XII w. ziemie te zostały nadane przez Księcia Polski z dynastii Piastów Bolesława III Krzywoustego na własność możnemu rodowi rycerskiemu Odrowążów.
Dziedzicami Wysocic i kolatorami kościoła św. Mikołaja w Wysocicach byli:
Elżbieta Wołłowiczowa podskarbina litewska 1613 roku,
Władysław Woyna syn Elżbiety Wołłowiczowej z pierwszego małżeństwa,
Ludwik Dębiński kasztelan wojnicki ok. 1727 roku,
Krystyna Łętowska córka Ludwika Dębińskiego podkomorzyna krakowska,
rodzina Bierzyńskich 1786 roku – (Tomasz Bierzyński starosta tuczępski – † 1820),
Jan Lenczowski mąż Wiktorii z Bierzyńskich 1817 roku,
Szymon Milieski herbu własnego – † 1858 roku i jego żona Apolonia ok. 1840 roku,
Franciszek Ksawery Milieski syn Szymona herbu własnego – † 1878 roku,
Adolf Milieski syn Franciszka Ksawerego herbu własnego, poseł na sejm galicyjski – † 1931 roku,
Ksawery Milieski syn Adolfa herbu własnego, † 1941 roku, odsprzedał „Dobra ziemskie Wysocice” swojej kuzynce I stopnia w 1932 roku,
Apolonia hr. Romer herbu Jelita córka Eustachego i Joanna Milieska herbu własnego córka Franciszka Ksawerego; 1932–1946. Nie podpadające pod działania dekretu „Dobra ziemskie Wysocice” zostały przejęte na cele reformy rolnej.
Apolonia hr. Romer herbu Jelita przekazała testamentem „Dobra Ziemskie Wysocice” swojej siostrze Marii z hr. Romerów herbu Jelita zamężnej Tytusowej Dunin herbu Łabędź.
(Wojewoda Małopolski Decyzją RR.X.EZ 7716-1-28-06 Kraków, dnia 30 sierpnia 2006 roku stwierdza, że przedmiotowa nieruchomość nie podpada pod działanie przepisu art. 2 ust. 1 lit e) dekretu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego z dnia 6 września 1944 r. o przeprowadzeniu reformy rolnej. Postępowanie administracyjne o przejęcie DZ Wysocice wbrew prawu na cele reformy rolnej toczyło się przed Wojewodą Małopolskim. Wniosek złożyła w 1989 roku Maria Elżbieta z Duninów zamężna Adamowa Bisping córka Tytusa i Marii z hr. Romerów, wraz z Tytusem Bisping synem Adama i Marii Elżbiety z Duninów.
Zbudowany jest on z dużych ciosów wapiennych, o różnej wielkości (najwięcej z nich zbliża się do wymiarów 30x60 cm). Usytuowany jest na wzniesieniu i orientowany. Pierwotna bryła kościoła zachowała się praktycznie w niezmienionym stanie (dobudowano jedynie kruchtę od południa i zakrystię po przeciwnej stronie). Składa się on z zachodniej wieży z biforiami skierowanymi na cztery strony świata, pojedynczej nawy na rzucie kwadratu, chóru oraz łukiem zakreślonej absydy od wschodu. W wieży kościoła znajduje się empora zachodnia, sprawiająca wrażenie bunkra, a na górze dzwon z 1525 roku. Nad wejściem, w południowej ścianie kościoła, znajduje się „grubo” rzeźbiony tympanon z przedstawieniem tronującego Chrystusa, depczącego schematycznie potraktowane bestie. Po lewej stronie widnieją sylwetki dwóch świętych: św. Norberta w biskupich szatach, oraz świętego bez atrybutów pozwalających na jego identyfikację. Po prawej natomiast wyobrażona została scena Narodzin Chrystusa. Najprawdopodobniej tympanon wysocicki przeznaczony był pierwotnie dla opactwa norbertanek w pobliskich Imbramowicach. Wewnątrz kościoła na szczególną uwagę zasługuje gotyckaambona drewniana, prawdopodobnie z początku XVI wieku. W barokowymołtarzu głównym znajduje się obraz Matki Bożej Wysocickiej. Natomiast na wschodnim frontonie prezbiterium, w kwadratowej ramie kamiennej ustawionej na kant – monumentalny posąg Matki Bożej z Dzieciątkiem z XIII wieku – tzw. „Madonna z Wysocic”. W roku 1956, w absydzie kościoła odkryto niewyraźną romańską lub gotycką polichromię, a we framudze okna – palmetęromańską.
W odległości ok. 1 km za kościołem znajduje się cmentarz parafialny.
↑Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200).
Sztuka polska przedromańska i romańska do schyłku XIII wieku, Praca zbiorowa pod red. M. Walickiego, Warszawa 1971.
A. Tomaszewski: Romańskie kościoły z emporami zachodnimi na obszarze Polski, Czech i Węgier, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, Wrocław – Warszawa – Gdańsk 1974.
T. Chrzanowski: Sztuka w Polsce Piastów i Jagiellonów, wyd. Naukowe PWN, Warszawa 1993.
T. Mroczko: Polska sztuka przedromańska i romańska, Warszawa 1978.
Z. Świechowski: Sztuka romańska w Polsce, Warszawa 1982.
W. Krassowski: Dzieje budownictwa i architektury na ziemiach Polski, t. 1, Warszawa 1989.
Płatek, Aleksander: Opowieści o dziejach kościoła i parafii Wysocickiej / Aleksander Płatek, oprac. Ryszard Płatek.
Niesiecki Kasper: Herbarz Polski, Lipsk, 1841. T VII, s. 327–328.
Adam Bisping: Nasze Massalany. Wspomnienia – wydały z rękopisu Dzieci Adama Bispinga z Massalan. Druk Oficyna Wydawnicza „Adiutor”. Warszawa, 1993.
Słownik geograficzny Królestwa Polskiego
Jan Długosz: Liber Beneficiorum, 1470.
Decyzja Wojewody Małopolskiego RR.X.EZ 7716-1-28-06 Kraków, dnia 30 sierpnia 2006 roku wraz z aktami przedmiotowego postępowania administracyjnego.
M. Kornecki: Sztuka sakralna. Natura i kultura w krajobrazie Jury, Wydawnictwo Zarządu Zespołu Jurajskich Parków Krajobrazowych, 1993.
