PROFILPELAJAR.COM

Wrona jasnodzioba
	Corvus woodfordi
	(Ogilvie-Grant, 1887)
	; Ilustracja autorstwa Williama Matthew Harta z 1887 roku
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ptaki
Podgromada	Neornithes
Infragromada	ptaki neognatyczne
Rząd	wróblowe
Podrząd	śpiewające
Rodzina	krukowate
Rodzaj	Corvus
Gatunek	wrona jasnodzioba
Synonimy
	Macrocorax woodfordi Ogilvie-Grant, 1887; Macrocorax vegetus Tristram, 1894;
	Macrocorax woodfordi Ogilvie-Grant, 1887; Macrocorax vegetus Tristram, 1894;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wrona jasnodzioba^[6] (Corvus woodfordi) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Ptak ten występuje na Wyspach Salomona, nie jest zagrożony wyginięciem.

Zasięg występowania

Wrona jasnodzioba zamieszkuje Choiseul, Santa Isabel i Guadalcanal, wyspy wchodzące w skład Wysp Salomona^[7]^[8]^[9].

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy naukowo opisał w 1887 roku na łamach Proceedings of the Zoological Society of London brytyjski ornitolog William Robert Ogilvie-Grant, nadając mu nazwę Macrocorax woodfordi^[2]. Jako miejsce typowe Ogilvie-Grant wskazał Aola na Guadalcanal^[2]. Holotypem była dorosła samica (Reg. no. 1887.1.17.6.), zebrana przez brytyjskiego kolekcjonera Charlesa Morrisa Woodforda i przekazana Muzeum Historii Naturalnej w Londynie^[2]^[10].

C. woodfordi jest najprawdopodobniej najbliżej spokrewniony z wroną melanezyjską (C. meeki), wroną brązowogłową (C. fuscicapillus) i wroną szarą (C. tristis), wszystkie gatunki najwyraźniej stanowią część „starej” endemicznej, melanezyjskiej grupy^[7]. Może tworzyć supergatunek z C. meeki; czasami traktowane jako jeden gatunek, ale różnią się budową dzioba i kolorem oka, rodzajem szczecinek nosowych i połyskiem upierzenia^[7]. Proponowano wyróżnienie podgatunku vegetus (okaz zebrany z południowej części wyspy Santa Isabel i opisany przez Henry’ego Bakera Tristrama w 1894 roku pod nazwą Macrocorax vegetus^[4]), jednak niewystarczająco różni się od osobników z pozostałej części zasięgu występowania^[9]. Gatunek monotypowy^[8].

Etymologia

Nazwa rodzajowa: łac. corvus – kruk (w legendach kruk był początkowy biały, ale pomimo jego rzekomego daru proroctwa, został zamieniony w czarnego ptaka z powodu jego zdrady)^[11]. Epitet gatunkowy honoruje brytyjskiego przyrodnika i kolekcjonera, Charlesa Morrisa Woodforda (1853–1927)^[12].

Morfologia

Długość ciała 40–41 cm; masa ciała samców 615 g, samic 555–568 g, ptaków o nieokreślonej płci 375–568 g^[7]. Inne wymiary (n = 23) podane przez R. Meinertzhagena: długość skrzydła 265–299 mm, długość grzbietu dzioba 59–70 mm, wysokość 25–30 mm^[13]. Średniej wielkości wrona o krótkim ogonie, z masywnym jasnym dziobem. Grzbiet dzioba silnie wysklepiony; szczecinki nosowe rozdzielone przy czole; pióra na głowie i szyi delikatne i jedwabiste. Upierzenie jest całkowicie czarne, z nieco zielonym połyskiem (u ptaków z Choiseul upierzenie jest nieco bardziej błyszczące)^[7]. Tęczówki brązowe lub szare do matowo niebieskawo-białych; dziób w kolorze kości słoniowej z czarną końcówką (na żywo często wydaje się bladoróżowy); naga skóra na boku brody fioletowo-czerwona; nogi koloru czarnego, spód stóp pomarańczowy. Płci podobne, ale samce większe od samic (szczególnie jest to widoczne u ptaków występujących na Choiseul i Santa Isabel)^[7]. Młode ptaki nieopisane^[7].

Ekologia

Odzywa się serią kraczących tonów w rytmie staccato, o wyższym tonie i szybszych niż C. orru^[7].

Gatunek osiadły, zamieszkujący nizinne i górskie lasy deszczowe do 1000 m n.p.m., rzadziej do 1250 m n.p.m.; bardziej powszechny w górach^[7]^[5]. Spotykany wewnątrz, jak i na skraju lasu, może również żerować w pobliżu plantacji kokosa właściwego (Cocos nucifera)^[7].

Ptak wszystkożerny^[7]. Spożywa owady, głównie chrząszcze (Coleoptera), a także owoce^[7]. Pokarm zdobywa pojedynczo, w parach lub w małych grupach, w baldachimie lasu^[7].

Trzy z czterech dorosłych samic znajdowały się w kondycji rozrodczej w okresie od czerwca do lipca, sugerując lęgi na wiosnę^[7]. Brak innych informacji na temat lęgów^[7].

Status i ochrona

W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody został zaliczony do kategorii LC (ang. Least Concern – najmniejszej troski)^[5]. Gatunek o ograniczonym zasięgu, globalna wielkość populacji nie została oszacowana, ale ptak ten wydaje się powszechny w lasach^[5]. Populacja wydaje się stabilna ze względu na brak dowodów na jakiekolwiek spadki populacji lub inne istotne zagrożenia^[5].

Uwagi

↑ Łac. vegetus – aktywny, rześki, od vegere – być aktywnym^[3].

Przypisy

↑ Corvus woodfordi, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d W.R. Ogilvie-Grant. A List of the Birds collected by Mr. Charles Morris Woodford in the Solomon Archipelago. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1887, s. 332, pl. 37, 1887. (ang.).
↑ The Key to Scientific Names ↓, Vegeta [dostęp 2016-11-05] .
↑ ^a ^b H.B. Tristram. On some Birds from Bugotu, Solomon Islands, and Santa Cruz. „Ibis”. Sixth Series. 6, s. 30, 1894. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e BirdLife International, Corvus woodfordi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2016-1 [dostęp 2016-11-05] (ang.).
↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Corvidae Leach, 1820 - krukowate - Crows and Jays (wersja: 2020-09-20). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-14].
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o S. Debus: White-billed Crow (Corvus woodfordi). W: J. del Hoyo, A. Elliott, J. Sargatal, D.A. Christie, E. de Juana (red.): Handbook of the Birds of the World Alive. Barcelona: Lynx Edicions, 2016. [dostęp 2016-12-14]. (ang.).
↑ ^a ^b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Crows, mudnesters, birds-of-paradise. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-15]. (ang.).
↑ ^a ^b E.R. Blake, Ch. Vaurie: Family Corvidae, Crows and Jays. W: E. Mayr, J.C. Greenway, Jr.: Check-list of birds of the world. Cz. 15. Cambridge, Massachusetts: Museum of Comparative Zoology, 1962, s. 266. (ang.).
↑ R.L.M. Warren, C.J.O. Harrison: Type-specimens of birds in the British Museum (Natural History). Cz. 2: Passerines. London: Trustees of the British Museum (Natural History), 1971, s. 599. (ang.).
↑ The Key to Scientific Names ↓, Corvus [dostęp 2016-11-05] , [archiwum].
↑ The Key to Scientific Names ↓, Woodfordi [dostęp 2016-11-05] , [archiwum].
↑ R. Meinertzhagen. Introduction to a review of the genus Corvus. „Novitates Zoologicae”. 33, s. 74, 1926. (ang.).

Bibliografia

The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca (ang.).