Urodził się w Toruniu. W dzieciństwie żeglował po Wiśle, wraz z ojcem i starszymi braćmi (najstarszy należał do Akademickiego Związku Morskiego RP[2]); mieli własny jacht mieczowy. Po ukończeniu szkoły w Poznaniu studiował chemię na Politechnice Szczecińskiej[3], która – w pierwszych latach po II wojnie światowej – była Szkołą Inżynierską. Stopień inżyniera uzyskał w roku 1952, wraz z drugim rocznikiem absolwentów niedawno utworzonego Wydziału Chemii SI (59 osób, m.in. żona Jerzego Szmida, twórcy i pierwszego dziekana tego Wydziału). Studia magisterskie podjął, gdy SI przekształcono w Politechnikę. Magisterium uzyskał w roku 1961[4], po czym rozpoczął pracę na macierzystym Wydziale, gdzie zajmował się chemią organiczną (do emerytury). Od 1949 roku należał do Jacht Klubu AZS w Szczecinie, w którym zdobywał kolejne stopnie żeglarskie. Stopień jachtowego kapitana żeglugi wielkiej uzyskał w roku 1965[2][3].
1980 – udział w akcji przeprowadzania przez I. Gieblewicza (Chicago) historycznego jachtu „Dal” ze Stanów Zjednoczonych, do Centralnego Muzeum Morskiego w Gdańsku[6]
1982 – udział w The Cutty Sark Tall Ships’ Races na STS Pogoria (kpt. Andrzej Marczak), w tym w opracowaniu taktyki, która doprowadziła do zdobycia III miejsca w klasie wielkich żaglowców,
1985–1986 – rejs z Hawru do Vancouver na s/y Vagabond II z Ludomirem Mączką i córką, Magdą (przygotowania do pierwszego przebycia „Drogi Północnej” z zachodu na wschód),
1988–1999 – rejsy na STS „Pogoria” i STS „Concordia”, m.in. przez Cieśninę Magellana (1993) oraz do wysp na Oceanie Indyjskim i Pacyfiku, w tym czterokrotnie do Wyspy Wielkanocnej (współpraca z kanadyjską Class Afloat) (szkoła pod żaglami West Island College, Montreal),
2001 – rejs West Island College na STS „Concordia” na trasie Wyspa Wielkanocna – Ushuaia – obejście przylądka Horn (zamknięcie pętli wokół obu Ameryk).
Publikacje (wybór)
Jest autorem wielu materiałów szkoleniowych i artykułów w fachowej prasie oraz autorem lub współautorem wydawnictw książkowych[5]:
2016 – Super Kolos za całokształt dokonań i wybitny wkład w rozwój polskiego żeglarstwa[14].
członkostwo Bractwa Wybrzeża i członek honorowy Polskiego Związku Żeglarstwa i Akademickiego Związku Sportowego[5]
Uwagi
↑Niemal równocześnie z Vagabond II trasę NWP pokonywał jacht amerykański Belvedere, dowodzony przez Svena Johanssona (długość jachtu: 18 m, rozpoczęcie rejsu: 1983, zakończenie: 1988). Według publikacji R. K. Headlanda z roku 2012, zamieszczonej na stronie Sailing World (A Bonnier Corporation Company, data dostępu: 2012) Belvedere zakończył przejście jako pierwszy. We wcześniejszych publikacjach wskazywano pierwszeństwo Vagabond II.
Przypisy
↑Wojciech Jacobson, opr. Kazimierz Robak: Od równika do bieguna, czyli "Marią" do Hawru... i dalej. Wyd. I. Szczecin: Estimark, 2022, s. ss 428. ISBN 978-83-965800-0-9.
↑ abcdeopr. Kazimierz Robak: Wojciech Jacobson. [w:] Kto jest kim [on-line]. periplus.pl. [dostęp 2020-09-04]. (pol.). Również: Robak, Kazimierz. Żeglarskie 'kto jest kim': Wojciech Jacobson. Warszawa : Dobry Noe Press, 2022. ISBN 978-83-956638-1-9 (wyd. I); ISBN 978-83-956638-2-6 (wyd. II).
↑ abcdefKinga Rzucidło: Wojciech Jacobson. [w:] Z historii polskiego jachtingu [on-line]. www.tawernaskipperow.pl. [dostęp 2013-02-23]. (pol.).
↑Absolwenci Wydziału według lat ukończenia studiów. W: 60 lat Wydziału 1947-2007. Szczecin: Wydawnictwo Uczelniane PS, 2007. ISBN 978-83-751804-0-4. Brak numerów stron w książce
↑ abcdefgoprac. pt: Pan kapitan. www.kolosy.pl, 2012-02-04. [dostęp 2016-12-28]. (pol.).
↑Wojciech Jacobson: Marią do Peru. periplus.pl. [dostęp 2020-09-04]. (pol.).
↑Jan W. Zamorski: „Z Marią przez życie i oceany”. Opowieści kapitana Ludomira Mączki. Toronto: White-Red Anchor Publishing, 2010. Brak numerów stron w książce
↑Wiesław Seidler, Piotr Tomza: Wojciech Jacobson – Ambasador Szczecina. [w:] Sailbook.pl – serwis informacyjno-społecznościowy dla żeglarzy i nie tylko [on-line]. sailbook.pl, 2011-06-21. [dostęp 2016-12-28]. (pol.).