Krzysztof Tadeusz Baranowski (ur. 26 czerwca1938 we Lwowie) – polski żeglarz, kapitan jachtowy, dziennikarz, prezenter telewizyjny, nauczyciel, krótkofalowiec SP5ATV. Jako pierwszy Polak dwukrotnie opłynął samotnie kulę ziemską[1].
Życiorys
Absolwent Politechniki Wrocławskiej (inżynier elektronik) i Studium Dziennikarskiego Uniwersytetu Warszawskiego.
17 czerwca 1972 zajął 12. miejsce w transatlantyckich regatach samotnych żeglarzy OSTAR z Plymouth (Wielka Brytania) do Newport (Stany Zjednoczone) na jachcie Polonez, po czym odbył dalszą samotną drogę dookoła świata drogą na Horn. Był pierwszym Polakiem, który przebył tę trasę samotnie. Władysław Wagner, czyli pierwszy Polak, który opłynął świat także drogą na Horn, nie płynął samotnie[3]. Natomiast Leonid Teliga płynął samotnie, ale trasą łatwiejszą, przez Kanał Panamski[4]. Baranowski w ciągu 272 dni pokonał 35 424 mil morskich na trasie Newport – Kapsztad – Hobart (Tasmania) – Stanley (Falklandy) – Plymouth. Opłynął m.in. przylądki Dobrej Nadziei, Leeuwin i Horn. Rejs zakończył się 24 czerwca 1973 roku[5].
Jako jedyny dotychczas Polak odbył rejs dookoła świata po raz drugi, również samotnie, ale w przeciwnym kierunku[1]. Dokonał tego od 2 października 1999 do 30 sierpnia 2000 na jachcie Lady B. Rozpoczął i zakończył rejs w portugalskim porcie Villamoura, przepłynął 24 tys. mil morskich trasą równikową, zawijając do 20 portów. Szlak podróży prowadził m.in. przez Wyspy Kanaryjskie, Karaiby, Kanał Panamski, Tahiti, Australię, Seszele, Morze Czerwone i Śródziemne[5].
Drugi kapitan polskiego prototypowego żaglowca – barkentyny STS „Pogoria”. Prowadził „Pogorię” w regatach „Tall Ships’ Races 80” i w rejsie z naukowcami PAN na Antarktydę. Pomysłodawca i założyciel Szkoły pod Żaglami, którą jako kapitan poprowadził w latach 1983–1984 na żaglowcu STS „Pogoria”, a w 1992 na żaglowcu STS „Fryderyk Chopin”, który zbudowała jego Fundacja – Międzynarodowa Szkoła Pod Żaglami.
W 1981 na skutek błędnego odczytu wskazań radaru doprowadził do kolizji STS „Pogoria” z MS Generał Stanisław Popławski, Izba Morska w orzeczeniu obciążyła winą za spowodowanie kolizji kapitana „Pogorii” w 80%[6].
Był redaktorem naczelnym czasopisma „Jachting”. Od 2009 prowadzi Fundację „Szkoła Pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego” opartą na wolontariacie młodzieży niosącej innym pomoc.
Życie prywatne
Dwukrotnie żonaty, ma dwoje dorosłych dzieci z pierwszego małżeństwa. Jego drugą żoną była znana spikerka telewizyjna Bogumiła Wander.[1]
1986/1987 – kapitan niemieckiego żaglowca pasażerskiego Atlantis
1988/1989 – kapitan STS Pogoria w rejsie Międzynarodowej Szkoły Pod Żaglami (załoga z USA, ZSRR i Polski; trasa Gdańsk – Gdynia wokół Ameryki Płd. i Przylądka Horn)
1992 – kapitan STS Fryderyk Chopin w rejsie Szkoły Pod Żaglami na Grand Regatta Columbus '92 (Kadyks – Nowy Jork)
1994 – kapitan STS Fryderyk Chopin w rejsie Szkoły Pod Żaglami (Szczecin – Gibraltar i Cape Town – Fort de France, Martynika)
1999–2000 – drugi samotny rejs dookoła świata przez Panamę i Suez na sy Lady B.
2010 – kapitan STS Fryderyk Chopin w rejsie Szkoły Pod Żaglami (Gdynia – Stavanger)
2010 – kapitan STS Fryderyk Chopin w rejsie Szkoły Pod Żaglami (Szczecin – Santa Cruz de Tenerife)
2012 – kapitan STS Pogoria w rejsie Szkoły pod Żaglami (Świnoujście – Málaga)
2012 – kapitan STS Pogoria w rejsie polsko-rosyjskiej Szkoły pod Żaglami (Gdańsk – Cherbourg)
2015 – kapitan STS Pogoria w rejsie polsko-rosyjskiej Szkoły pod Żaglami (Amsterdam – Lerwick, Szetlandy – Porto Santo, Arch. Madery – Civitavecchia)
Książki
Hobo. Warszawa : Iskry, 1965; (seria „Naokoło świata”); 1974 ISBN 978-83-62039-09-8; wyd. 3 z 2013 (Fundacja Szkoła pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego).
Kapitan kuk. Warszawa : Iskry, 1968, 1973 (seria „Naokoło świata”); ISBN 978-83-62039-07-4; wyd. 3 z 2012 (Fundacja Szkoła pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego).
„Polonezem” dookoła świata : reportaże drukowane w „Trybunie Ludu”. Warszawa : Książka i Wiedza, 1973, 1974.
Droga na Horn. Warszawa : Iskry, 1974, 1975, 1981; Muza, 1995 (seria „Naokoło świata”). ISBN 83-207-0327-1 wyd. 3.
Wyścig do Newport. Warszawa : Iskry, 1976 (seria „Naokoło świata”); ISBN 978-83-62039-08-1; wyd. 2, 2013 (Fundacja Szkoła pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego).
„Polonez”. Round the World Singlehanded. [album fotograficzny] Warszawa : Sport i Turystyka, 1977.
Żaglem po Ameryce. Warszawa : Wydawnictwa RiTV, 1978.
Dom pod żaglami. Warszawa : Iskry, 1980 (seria „Naokoło świata”).
Praktyka oceaniczna. Warszawa : Sport i Turystyka, 1984.
Szkoła pod żaglami. Warszawa : Iskry, 1987; (seria „Naokoło świata”); ISBN 978-83-62039-00-5; wyd. 2, 2009.
Zapiski najemnego żeglarza. Warszawa : Iskry, 1989; (seria: „Naokoło świata”). ISBN 83-207-1156-8
Trzykrotna Nagroda im. Leonida Teligi: 1981 – za cykl programów telewizyjnych propagujących żeglarstwo i za książkę Dom pod żaglami[10]; 1985 – za książkę Praktyka oceaniczna; 2021 – za książkę-album Żagle na sztalugach[11].
Nagroda Conrada 2000
Super Kolos 2007
Przypisy
↑ abcKazimierzK.RobakKazimierzK., Żeglarskie Kto jest kim: Krzysztof Baranowski, Warszawa: Megas, 2018, ISBN 978-83-926091-3-1. Brak numerów stron w książce
↑Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 35–36. ISBN 83-223-2073-6.
↑KrzysztofK.BaranowskiKrzysztofK., Bujanie w morskiej pianie, Warszawa: Fundacja Szkoła pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego, 2014, ISBN 978-83-62039-13-5, OCLC883480721. Brak numerów stron w książce
↑KrzysztofK.BaranowskiKrzysztofK., Kapitan jachtowy, Warszawa: Szkoła Żeglarska Jacek Wójcik, 2015, ISBN 978-83-941312-0-3, OCLC910004775. Brak numerów stron w książce
↑KrzysztofK.BaranowskiKrzysztofK., Uczucia oceaniczne, Warszawa: Szkoła pod Żaglami Krzysztofa Baranowskiego, 2016, ISBN 978-83-944893-1-1, OCLC951421905. Brak numerów stron w książce
