Wilgowron żaglosterny

Wilgowron żaglosterny
Quiscalus major[1]
Vieillot, 1819
Ilustracja
Samiec
Ilustracja
Samica
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

kacykowate

Podrodzina

epoletniki

Rodzaj

Quiscalus

Gatunek

wilgowron żaglosterny

Synonimy
  • Cassidix major (Vieillot, 1819)[1]
Podgatunki
  • Q. m. torreyi (Harper, 1934)
  • Q. m. westoni (Sprunt Jr, 1934)
  • Q. m. alabamensis H. M. Stevenson, 1978
  • Q. m. major Vieillot, 1819
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     Przebywa stale

     Odwiedza zimą

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Wilgowron żaglosterny[3] (Quiscalus major) – gatunek ptaka z rodziny kacykowatych (Icteridae).

Systematyka

Wyróżniono kilka podgatunków Q. major[4][5]:

  • Q. major torreyi – wschodnio-środkowe USA.
  • Q. major westoni – Floryda.
  • Q. major alabamensis – wybrzeża południowo-wschodnich USA od Missisipi do Florydy.
  • Q. major major – wybrzeża południowo-wschodnich USA od Teksasu do Missisipi.

Morfologia

Długość ciała 33–42 cm. Bardzo duży jak na kacyka. Ogon klinowaty, bardzo długi. Ciało czarne z niebieskim połyskiem; na grzbiecie oraz piersi połysk niebieskozielony. Barwa tęczówki zmienna: od żółtej na wybrzeżu Atlantyku, przez ciemnobrązową na Florydzie i północno-zachodnim wybrzeżu Zatoki Meksykańskiej, do brązowej z żółtym obrzeżeniem wzdłuż środkowych wybrzeży Zatoki Meksykańskiej. Samica znacznie mniejsza od samca, ciemnobrązowa, z płowym gardłem i piersią oraz ciemnymi oczami.

Zasięg, środowisko

Osiadły na wybrzeżu, w pobliżu słonych mokradeł, w środkowo-wschodniej i południowo-wschodniej części Ameryki Północnej.

Status

IUCN uznaje wilgowrona żaglosternego za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2020). Organizacja Partners in Flight szacuje liczebność populacji lęgowej na około 2 miliony osobników[6].

Przypisy

  1. ↑ a b Quiscalus major, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. ↑ BirdLife International, Quiscalus major, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2015-4 [dostęp 2016-01-06] (ang.).
  3. ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Icteridae Vigors, 1825 – kacykowate – New World blackbirds (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-05].
  4. ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Oropendolas, orioles, blackbirds. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-05]. (ang.).
  5. ↑ Boat-tailed Grackle (Quiscalus major). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  6. ↑ Boat-tailed Grackle Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-01-05]. (ang.).

Bibliografia

  • Wiesław Dudziński, Marek Keller, Andrew Gosler: Atlas ptaków świata. Warszawa: Oficyna Wydawnicza Multico, 2000. ISBN 83-7073-059-0.

Linki zewnętrzne