Odmiana słowa kochać w języku wilamowskim, transparent na Marszu Równości w Bielsku-Białej 2021
Wilamowianie posługują się językiem polskim oraz wilamowskim, nazywanym wymysiöeryś, który w powszechnym użytku był w Wilamowicach do 1945. Pod wpływem represji po zakończeniu II wojny światowej doszło do zerwania przekazu międzypokoleniowego. Wymysiöeryś został w znacznej mierze zastąpiony przez język polski. Obecnie tylko około 25 osób potrafi posługiwać się tym językiem. Zainteresowanie kulturą oraz mową wilamowską zaczęło odżywać w latach 90. XX wieku, m.in. za sprawą Tomasza Wicherkiewicza, który w 1998 opublikował rozprawę doktorską „Język, kultura i mieszkańcy Wilamowic w świetle twórczości literackiej Floriana Biesika”. W 2003 roku w miejscowej szkole podstawowej rozpoczęto nauczanie języka wilamowskiego, którego podjął się miejscowy poetaJózef Gara. Współcześnie grupa lokalnych aktywistów z Tymoteuszem Królem na czele zaangażowana jest w rewitalizację języka wilamowskiego, którą wspierają m.in. naukowcy z Uniwersytetu Warszawskiego. Dzięki wnioskowi Tymoteusza Króla, Biblioteka Kongresu USA 18 lipca 2007 wpisała język wilamowski w rejestr języków świata, został on również zarejestrowany w Międzynarodowej Organizacji Normalizacyjnej, gdzie przydzielono mu kod ISO: wym[5]. Od 2015 podjęto kilka prób przyznania wilamowskiemu statusu języka regionalnego w rozumieniu ustawy z dnia 6 stycznia 2005 r. o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym.
Znani Wilamowianie
Fragment ekspozycji Muzeum Kultury Wilamowskiej z nazwiskami i fotografiami Wilamowian współpracujących na początku XXI wieku z naukowcami i aktywistami na rzecz rewitalizacji języka wilamowskiego
↑Ustawa z dnia 6 stycznia 2005 r. o mniejszościach narodowych i etnicznych oraz o języku regionalnym, art. 2., ust. 4. (Dz.U. z 2005 r. nr 17, poz. 141).
