Wiktor Syczugow

Wiktor Syczugow
Data i miejsce urodzenia

1837
Petersburg

Data i miejsce śmierci

23 czerwca 1892
Warszawa

Narodowość

rosyjska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu

Uczelnia

Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu

Nagrody

trzy srebrne i jeden złoty medal

Wpływy

Konstantin Thon

Wpłynął na

Aleksandr Puring

Praca
Biuro

Kijów

Budynki

Cerkiew św. Mikołaja w Dratowie, Cerkiew Opieki Matki Bożej w Kobylanach, Cerkiew Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Sosnowicy, Sobór w Radomiu, Cerkiew w Tarnawatce, Cerkiew w Szóstce

Projekty

Cerkiew Świętych Kosmy i Damiana w Łomazach, Cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Tyszowcach, Cerkiew Świętych Cyryla i Metodego w Chełmie

Wiktor Iwanowicz Syczugow (ur. 1837 w Petersburgu, zm. 23 czerwca 1892 w Warszawie[1]) – rosyjski architekt, akademik architektury.

Życiorys

W latach 60. XIX w. ukończył studia na Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu, gdzie studiował architekturę pod kierunkiem Konstantina Thona. Ukończył akademię z trzema medalami srebrnymi i jednym złotym za wykonane w ramach studiów projekty[1]. Tytuł akademika nadano mu w 1867 za pracę na temat „Projekt monasteru”[2].

Od 1871 był związany z Kijowem[3]. Wykonał szereg projektów na potrzeby Ławry Peczerskiej: budynku szkoły malarskiej, domu gościnnego i siedziby monasterskiej drukarni. W Kijowie projektował również budynki mieszkalne[3]. Według jego planu wzniesiono krzyż na grobie Tarasa Szewczenki na Tarasowej Górze k. Kaniowa (ob. terytorium Narodowego Rezerwatu Szewczenki)[4].

Od 1885 do 1887 był architektem gubernialnym w Grodnie[3]. W ostatnich latach życia był urzędnikiem do specjalnych poruczeń przy generał-gubernatorze warszawskim[1], od 1887 mieszkał w Warszawie na stałe[3].

Autor projektów trzynastu (według innego źródła – jedenastu[5]) cerkwi prawosławnych wzniesionych od podstaw na ziemi chełmskiej (w guberniach lubelskiej i siedleckiej) oraz ponad sześćdziesięciu planów przebudów obiektów sakralnych na potrzeby parafii Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[1]. Cerkwie prawosławne projektował w obowiązującym w Rosji stylu bizantyjsko-rosyjskim w różnych jego wariantach[6].

Pochowany na warszawskim cmentarzu prawosławnym; jego grób nie zachował się[6].

Prace

Cerkiew św. Mikołaja w Dratowie
Cerkiew Opieki Matki Bożej w Kobylanach
Cerkiew Narodzenia Najświętszej Maryi Panny we Włodawie

Zachowane w pierwotnym stanie

Cerkwie przekształcone na kościoły

Zburzone po 1918 r.

Przebudowy

Przypisy

  1. ↑ a b c d Сычугов, Виктор Иванович
  2. ↑ Сычугов Виктор Иванович. [dostęp 2013-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-09)].
  3. ↑ a b c d Сычугов Виктор Иванович. [dostęp 2013-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-11)].
  4. ↑ Тарасова гора
  5. ↑ Paulina Cynalewska-Kuczma, Architektura cerkiewna Królestwa Polskiego narzędziem integracji z Imperium Rosyjskim, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2004, s. 97, ISBN 83-232-1463-8, OCLC 69452580.
  6. ↑ a b c d e f g h i j B. Seniuk, Prawosławne cerkwie guberni lubelskiej i siedleckiej zrealizowane według projektów arch. Wiktora Iwanowicza Syczugowa, członka Cesarskiej Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu [w:] Do piękna nadprzyrodzonego. Sesja naukowa na temat rozwoju sztuki sakralnej od X do XX wieku na terenie dawnych diecezji chełmskich Kościoła rzymskokatolickiego, prawosławnego, greckokatolickiego. Chełm: Muzeum Chełmskie, 2003, s. 276-277. ISBN 83-914960-6-6.
  7. ↑ a b Paulina Cynalewska-Kuczma, Architektura cerkiewna Królestwa Polskiego narzędziem integracji z Imperium Rosyjskim, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2004, s. 97-98, ISBN 83-232-1463-8, OCLC 69452580.
  8. ↑ Paulina Cynalewska-Kuczma, Architektura cerkiewna Królestwa Polskiego narzędziem integracji z Imperium Rosyjskim, Poznań: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Adama Mickiewicza, 2004, s. 150, ISBN 83-232-1463-8, OCLC 69452580.
  9. ↑ Kościół św. Stanisława (garnizonowy). [dostęp 2013-08-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-03-13)].
  10. ↑ Chołmszczyna i Pidlaszszja. Istoryko-etnohraficzne doslidżennja, Kijów, Rodowid, 1997, s.168
  11. ↑ Marzena Gałecka, Straty i Zniszczenia poniesione w zabytkach nieruchomych w okresie I Wojny Światowej na obszarze województwa Lubelskiego (w jego aktualnych granicach) Raport, 2012.
  12. ↑ Острув-Любельски|Церковь Казанской иконы Божией Матери [online], sobory.ru [dostęp 2020-01-28].
  13. ↑ A. Bobryk, I. Kochan, Ślady przeszłości. Historia i teraźniejszość prawosławia na południowo-zachodnim Podlasiu w świadomości społecznej, Siedleckie Towarzystwo Naukowe, Siedlce 2010, s.145-146
  14. ↑ G. J. Pelica: Ślady zapomnianego piękna. Włodawa i okolice. Włodawa: Parafia Narodzenia Przenajświętszej Bogarodzicy we Włodawie, 2009, s. 5-10. ISBN 83-85368-31-0.