Podczas swojej ostatniej podróży do Łobza w czerwcu 1988 usilnie starał się o uzyskanie zgody na pobyt stały w Polsce, w swoim ukochanym Łobzie, podając jako główny powód swoje miejsce urodzenia. Chciał w Łobzie mieszkać, tu żyć i umrzeć, i zostać pochowany na łobeskim cmentarzu. Zgoda na pobyt stały nie została mu jednak przyznana[5].
Rodzina
Rodzina Nemitz od wieku XVII związana była z Ziemią Łobeską i Pomorzem Zachodnim. Burmistrzem Łobza od roku 1806 był Christlieb Lebrecht Nemitz[6], a jego syn urodzony w Łobzie, Ferdinand Albert Gustav Nemitz (1805-1886) był prawnikiem i parlamentarzystą Zgromadzenia Narodowego we Frankfurcie. Ojcem Waltera Nemitza był urodzony w miejscowości Neukirchen Gustaw Emil Albert Nemitz (1875–1954), łobeski urzędnik pocztowy nagrodzony w roku 1940 medalem za lojalną trwającą 40 lat służbę[7]. Matką była urodzona w Klein Raddow Martha Amanda Florentine Porath (1881–1983), której huczne 100. urodziny opisano w prasie pomorskiej[8]. Walter Nemitz był żonaty od roku 1942, gdzie w Berlinie poślubił nauczycielkę muzyki Annelise Strauchenbruch (1917–1998), na ślub ten Nemitz będący żołnierzem uzyskał specjalny urlop. W związku tym urodziło się później 5. dzieci i doczekał 21 wnuków i 26 prawnuków[9][10]. W czasie II wojny światowej był żołnierzem, został jeńcem i pracował w sowieckich obozach pracy (Gułag) skąd został zwolniony do odnalezionej rodziny w Altmark (NRD), gdzie był katechetą i gdzie urodziło mu się 3. synów i jedna z córek. W roku 1957 ucieka z NRD do RFN i osiada w Hanowerze, gdzie powraca do pracy w szkole.
Działalność zawodowa, społeczna i edytorska
Labeser Weinachtslied
Walter Nemitz ukończył szkołę publiczną w Łobzie i następnie kształcił się przez 6 lat w drawskim wyższym gimnazjum na nauczyciela. Po ukończeniu gimnazjum pracował kolejno jako:
Młodszy nauczyciel i nauczyciel łobeskich szkół wszystkich typów (szkoła publiczna, gimnazjum, szkoła prywatna dla dziewcząt i szkoła zawodowa) do pierwszych lat II wojny światowej
Szef łobeskiego chóru męskiego Eintracht
Szef łobeskiego chóru żeńskiego Lidesfreude
Szef łobeskiego zespołu Instrumentalgruppen im Kohls Saal
Szef żeńskiego zespołu strunowo-smyczkowego Lautenclub
Szef łobeskich chórów i zespołów szkolnych
Organizator corocznego festiwalu szkolnych zespołów muzycznych w Łobzie
W roku 1948 zapisuje z pamięci powojenną wersję Kolędy Łobeskiej, którą następnie syn kompozytora, również muzyk, Hartmut Nemitz wprowadza do obiegu powszechnego i repertuaru adwentowego chórów niemieckich[11][12]
W RFN (Hanower) do lat 70. był nauczycielem, kantorem i szefem miejscowego chóru Chor der Nathanael-Gemeinde
W 1970 współautor książki Gerharda Wachholza: Heimatbuch des Kreissen Regenwalde
W 1970 wspólnie z Fritzem Wilke autor książki: Labes - Kreisstadt des Kreises Regenwalde, Stadt des Pommerschen Landgestüts, Buch I
W 1972 opracował powojenną wersję Jasełek Łobeskich, które wg jego scenariusza zostały w roku 1995 wystawione w łobeskim kościele
W 1979 autor ksiązki: Labes - Kreisstadt des Kreises Regenwalde, Stadt des Pommerschen Landgestüts, Buch II
W roku 1983 z jego inicjatywy nadano mu dziedziczny herb rodowy[13]
W roku 1983 autor książki zredagowanej przez Dietricha Dähna: Labes - Kreisstadt des Kreises Regenwalde, Stadt des Pommerschen Landgestüts, Buch III, co zostało stwierdzone we wstępie
W 1984 odznaczony został medalem Pommerschen Eichenblattes, złoto
