Drawsko Pomorskie
Drawsko Pomorskie (niem. Dramburg) – miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, siedziba powiatu drawskiego oraz gminy miejsko-wiejskiej Drawsko Pomorskie. Od roku 1946 na południe od miasta znajduje się Poligon Drawski, jeden z największych poligonów w Polsce i Europie. Według danych GUS z 30 czerwca 2021 r., Drawsko Pomorskie liczyło 11 343 mieszkańców[2] i było pod względem liczby ludności 22. miastem w województwie zachodniopomorskim[3]. PołożenieMiasto leży nad rzeką Drawą na Pojezierzu Drawskim. Przez Drawsko Pomorskie przechodzi droga krajowa nr 20 oraz linia kolejowa nr 210. Przez miasto przebiegała też wąskotorowa linia kolejowa Stara Dąbrowa – Drawsko Pomorskie. W granicach miasta znajduje się niewielkie jezioro Okra oraz ok. 3 km od miasta jezioro Lubie. Odległość do Morza Bałtyckiego wynosi stąd około 90 kilometrów, do stolicy województwa – Szczecina jest stąd zaś ok. 85 km. Drawsko Pomorskie leży na historycznym Pomorzu Zachodnim[4][5]. W Drawsku wyróżnia się takie części miasta jak: Jankowo, Koleśno, Okrze, Zdroje[6]. W skład miasta wchodzą następujące dawne miejscowości: Gogółczyn i Kłosy. Wyróżnia się także osiedla mieszkaniowe: Os. Łobeskie, Os. Toruńskie, Os. Grottgera i Os. Złocienieckie. W latach 1946–1950 miasto administracyjnie należało do województwa szczecińskiego, w latach 1950–1975 do tzw. dużego województwa koszalińskiego, a w latach 1975–1998 do tzw. małego województwa koszalińskiego. Według danych z 1 stycznia 2009 powierzchnia miasta wynosi 22,33 km²[7]. Demografia![]()
Historia![]() ![]() ![]() Pierwszy gród i osada istniały już od VII wieku, w X-XII wieku był tu gród pomorski na granicy z Wielkopolską zamieszkany przez Polan, a ziemie te zostały włączone do powstającego państwa polskiego przez Mieszka I. Położenie przy drodze z Wielkopolski nad Bałtyk sprzyjało rozwojowi osady, tereny te należały do kasztelanii kołobrzeskiej, ale pod koniec XIII w. opanowała je Brandenburgia. Drawsko Pomorskie otrzymało prawa miejskie 8 marca 1297 z rąk margrabiego Waldemara. Później tereny te stały się własnością margrabiów brandenburskich jako obszary tzw. Nowej Marchii[9]. Pierwszym sołtysem Drawska został Arnold von Goltz[10][11][12]. W XIV wieku wybudowano mury miejskie. W 1626 podczas wojny trzydziestoletniej miasto zrujnowali lisowczycy. W 1848 podczas Wiosny Ludów miały miejsce ruchy antymieszczańskie[9]. 1 listopada 1877 dotarła do Drawska linia kolejowa z Runowa[13]. W okresie międzywojennym zapewniała ona połączenie m.in. z Berlinem (1 pociąg pospieszny dziennie z czasem przejazdu 5 godzin). Komunikację lokalną zapewniała kolej wąskotorowa do Ińska (czas przejazdu 3 godziny) oraz kursujące w środy i soboty autobusy do Połczyna-Zdroju. ![]() Drawsko Pomorskie zostało zdobyte (bitwa o Drawsko) w nocy z 4 na 5 marca 1945 przez 4 dywizję piechoty im. Jana Kilińskiego (10,11,12 pułk piechoty) we współdziałaniu z radziecką 364 dywizją piechoty 3 armii uderzeniowej oraz 19 brygadą piechoty zmotoryzowanej 1 armii pancernej gwardii (1 Front Białoruski). Podczas walk według oficjalnych danych zginęło 16 żołnierzy polskich, a 26 zostało rannych. Należy jednak przypuszczać, iż liczba poległych polskich żołnierzy była większa, gdyż burmistrz Drawska J. Zieliński podawał, iż na terenie miasta było 40 grobów żołnierzy polskich[14]. Walki żołnierzy polskich o Drawsko zostały upamiętnione na Grobie Nieznanego Żołnierza w Warszawie, napisem na jednej z tablic po 1945 „DRAWSKO 4 – 5 III 1945”. W wyniku walk zabudowa i substancja miejska uległy zniszczeniu w ok. 50%[9]. W 1946 wprowadzono urzędowo nazwę Drawsko, zastępując poprzednią niemiecką nazwę Dramburg[15]. W 1948 zmieniono nazwę na Drawsko Pomorskie[16]. W 2001 do miasta przyłączono obszar o łącznej powierzchni 90,18 ha[17]. ZabytkiDo wojewódzkiego rejestru zabytków wpisane są[18][19]:
Ponadto:
Oświata![]() W Drawsku Pomorskim znajdują się następujące placówki oświatowe:
Imprezy cykliczne
Administracja![]() Miasto jest siedzibą gminy miejsko-wiejskiej. Mieszkańcy Drawska Pomorskiego wybierają do swojej rady miejskiej dziesięciu radnych (10 z 15). Pozostałych pięciu radnych wybierają mieszkańcy terenów wiejskich gminy Drawsko Pomorskie. Organem wykonawczym jest burmistrz. Siedzibą władz jest budynek przy ul. Sikorskiego. Części miasta: Jankowo, Koleśno, Okrze, Zdroje. Gmina Drawsko Pomorskie utworzyła w obrębie miasta 2 jednostki pomocnicze, zwane osiedlami (tj. Osiedle Nr 1 Samorządu Mieszkańców w Drawsku Pomorskim i Osiedla Nr 2). Organem uchwałodawczym w obu jest ogólne zebranie osiedla. Organem wykonawczym jest zarząd osiedla, który składa się z 9 osób, z przewodniczącym na czele. Zarząd wybierany jest przez ogólne zebranie osiedla[22][23]. Mieszkańcy Drawska Pomorskiego wybierają posłów na Sejm z okręgu wyborczego nr 40, senatora z okręgu wyborczego nr 99, a posłów do Parlamentu Europejskiego z okręgu wyborczego nr 13. Drawsko Pomorskie jest członkiem Związku Miast Polskich, Komunalnego Związku Celowego Gmin Pomorza Zachodniego „Pomerania” oraz Stowarzyszenia Gmin Pojezierza Drawskiego. Miasto jest siedzibą Starostwa Powiatu Drawskiego. W mieście znajduje się także sąd rejonowy i prokuratura rejonowa. Burmistrzowie
Współpraca międzynarodowaPartnerzy Drawska Pomorskiego to[25]:
SportMiejscową drużyną piłkarską jest Klub Piłkarski „Drawa” Drawsko Pomorskie. Klub powstał w 1946 roku, posiada barwy niebiesko-biało-czerwone. Swe mecze rozgrywa na Stadion Miejskim im. Waleriana Pytla przy ul. Okrzei, mogącym pomieścić 1500 kibiców. W tym zespole grał m.in. były gracz ŁKS-u i Pogoni Szczecin Fernando Batista[26]. Wspólnoty religijneMiasto posiada dwie parafie rzymskokatolickie: Zmartwychwstania Pańskiego[27] oraz św. Pawła Apostoła[28]. Mieści się tu siedziba dekanatu, który podlega pod diecezję koszalińsko-kołobrzeską. W mieście działa też zbór Chrześcijańskiej Wspólnoty Ewangelicznej[29]. Znajduje się tu ponadto Sala Królestwa miejscowego zboru Świadków Jehowy[30]. W Drawsku instnieje cmentarz żydowski[31]. Ludzie związani z Drawskiem PomorskimPrzypisy
Linki zewnętrzne
Information related to Drawsko Pomorskie |