W latach 1818 – 1945 miejscowość administracyjnie należała do Landkreis Regenwalde (Powiat Resko) z siedzibą do roku 1860 w Resku, a następnie w Łobzie i liczyła mieszkańców w roku 1933 – 271, a w roku 1939 – 260[7].
Do roku 1691 Bełczna była własnością rodu Borków. W roku 1731 pastorem był tutaj Christian Kiepke. W roku 1755 majątek został sprzedany Fundacji Maryjnej. W II poł. XVIII w. zbudowano tutaj kościół na planie prostokąta.
W miejscowości znajdują się następujące miejsca warte obejrzenia:
kościół parafialny pw. św. Piotra i Pawła, styl neogotycki z XVIII w., wewnątrz cztery witraże z 1914 r.
pomnikowe cisy i jawor o obw. 370 cm
zespół dworsko-parkowy z XIX w.
dwór
park
droga Bełczna – Klępnica obsadzona gruszami.
We wsi znajduje się świetlica wiejska prowadzona przez Łobeski Dom Kultury[8].
Na miejscowym cmentarzu znajdują się dwa groby zbiorowe z roku 1945, jeden z 34, a drugi z 24 ofiarami potyczki, która tu miała miejsce po wkroczeniu Armii Czerwonej. Wśród ofiar są żołnierze niemieccy, kilku rozstrzelanych przez Rosjan jeńców niemieckich, przypadkowi cywile i jeden żołnierz radziecki. Z łobeskich ofiar jest tu pochowana rodzina Barz, ojciec Hermann z czwórką dzieci w wieku 12 (Anneliese), 10 (Eva), 6 (Irmgard) i 3 (Friedchen) lat, których samochód został ostrzelany w dniu 3.03.1945 przez Armię Czerwoną, dwóch łobeskich Landjägermeistrów Haack i Paul Mallwitz, którzy zostali zastrzeleni w pierwszych dniach marca 1945 przez Rosjan, a w listopadzie 1945 pochowany tu został Rudolf Zuleger (13 lat). Groby te jeszcze w latach 70. były oznaczone, a w roku 2014 nie zostały zaznaczone na planie cmentarza w trakcie dokonanej inwentaryzacji[9][10].
Osoby urodzone lub związane z Bełczną
Christoph Friedrich Berend von Borcke, także von Borck (ur. 11 stycznia 1689, zm. 22 lipca 1770 w Wangerin) — pruski starosta (Landrat), który od około 1722 aż do śmierci kierował powiatem Borcków na Pomorzu Zachodnim. Właściciel majątku ziemskiego w Bełcznie.
