Podczas studiów wysłuchała wykładu profesora Jaroslava Hlavy na temat parazytologii, który wpłynął na jej życie[5]. Hlava wspomniał o potrzebie stworzenia laboratorium, w którym naukowcy mogliby badać choroby tropikalne[5]. Chciano zlokalizować je w Damaszku lub Bagdadzie[6].
W ramach przygotowań do wyjazdu w tamte rejony uczyła się arabskiego i perskiego, zapisała się także do tureckiego czasopisma medycznego, aby nauczyć się terminologii medycznej. Aby przygotować się na zmianę klimatu i tamtejsze ekstremalnie wysokie temperatury, w najgorętsze dni odbywała wielokilometrowe marsze. W międzyczasie napisała kilka bezowocnych wniosków o pożyczkę, a jej marzenie wydawało się niemożliwe do spełnienia. W 1924 roku córka prezydenta Czechosłowacji Alice Masaryková, założycielka Czechosłowackiego Czerwonego Krzyża, zorganizowała spotkanie z Tomášem Masarykiem na zamku w Topolczanach[7]. W tym czasie 28-letnia lekarka opowiedziała prezydentowi o swoich problemach z uzyskaniem pieniędzy i wspomniała, że ma pewne oszczędności. Prezydent odpowiedział: „Zachowaj je, będziesz ich potrzebować. Mój prawnik ma już nakaz zapłaty za podróż”[6]. Masaryk zauważył jej wielkie zdziwienie. Na realizację planów Kalalovej pożyczył jej 244 tysiące koron, które w ciągu trzech lat zdołała spłacić[8][9]. Jeszcze w 1924 roku wyjechała do Konstantynopola, do kliniki Omara Paszy[10].
Pobyt w Bagdadzie 1924–1932
Początkowo Kalalova nie mogła znaleźć pracy w żadnym szpitalu. Rozwiązaniem była tylko prywatna praktyka. Vlasta osiedliła się więc w Bagdadzie, gdzie przyjmowała przede wszystkim muzułmanki[5]. Wkrótce później mogła sobie pozwolić na rozszerzenie swojej praktyki, a 15 marca 1925 otworzyła czechosłowacki szpital w Bagdadzie, w którym znajdowało się 20 łóżek[10]. Kierowała nim przez siedem lat. W tym czasie usłyszał o niej sam król Fajsal I. Jakiś czas później Vlasta leczyła niektórych członków rodziny królewskiej.
Podczas pobytu w Iraku Vlasta Kálalová przyczyniła się również do rozwoju badań nad chorobami tropikalnymi. Swoje próbki badawcze wysyłała do Pragi. Kiedy Muzeum Narodowe poprosiło o pomoc w poszerzeniu kolekcji egzotycznych owadów, Kalalova wysłała kolekcję zawierającą pół miliona okazów do Działu Zoologicznego Muzeum Narodowego w Pradze[11][12]. Starożytne zabytki z jej posiadłości znajdują się również w zbiorach Muzeum Kultur Azji, Afryki i Ameryki w Pradze[13].
Rodzina
Po ślubie z wnukiem włoskich imigrantów, urzędnikiem państwowym w Iraku, Giorgiem di Lottim, urodziło się im dwoje dzieci – Radbor i Drahomila Lydia[14]. Kálalová natychmiast po porodzie zaczęła ponownie pracować w szpitalu. Zachorowała jednak na dengę i przez kilka miesięcy leżała w łóżku[14].
Powrót do Czechosłowacji
W 1932 roku wróciła do Czechosłowacji, gdzie po kilku latach wyzdrowiała[5].
W czasie niemieckiej okupacji Czechosłowacji w latach 1939–1945 mieszkała w rodzinnych Bernarticach, gdzie prowadziła prywatną praktykę[5]. 8 maja 1945, ostatniego dnia II wojny światowej w Europie, wycofujący się żołnierze niemieccy zabili całą jej rodzinę[14]. Ona sama uniknęła śmierci, ponieważ mordercy myśleli, że nie żyje[14]. Natychmiast po tragedii Kálalová pomagała młodym ludziom dotkniętym wojną, a później zaczęła ponownie podróżować (USA, Norwegia, ZSRR, Włochy). Poszerzyła swoją znajomość języków do czternastu[15]. Wykładała również w wielu miejscach w Europie i w Stanach Zjednoczonych.
Prośba do Klementa Gottwalda
Vlasta Kálalová wykazała się niezwykłą odwagą, kiedy w osobistym liście zwróciła się do ówczesnego prezydenta Klementa Gottwalda z prośbą, aby nie podpisywał wyroku kary śmierci na czeską polityk, Miladę Horákovą[16]. Swoją prośbę umotywowała tym, że Niemcy zabili Horakovej męża i dwoje dzieci[16].
Śmierć
Kiedy Vlasta Kálalova di Lotti zmarła w lutym 1971, społeczeństwo było w większości nieświadome jej istnienia. Jej śmierć, w tym dane biograficzne, zostały zarejestrowane przez „Zdravotnické noviny”[17].
Upamiętnienie
Tablica pamiątkowa na domu urodzenia Vlasty Kálalovej di Lotti w Bernarticach odsłonięta w 1992
W oparciu o życiorys Vlasty Kálalovej powstała książka biograficzna autorstwa Ilony Borskiej zatytułowana Doktorka z domu Trubačů[18]. W 2009 książka ta zajęła 70 miejsce na liście 100 najpopularniejszych książek w ankiecie Kniha mého srdce[19]
