Isidore-Marie-Victor Douceré SM (ur. 3 kwietnia 1857 w Évran , zm. 12 maja 1939 w Port Vila ) – francuski duchowny rzymskokatolicki , marysta , misjonarz, pisarz, prefekt i wikariusz apostolski Nowych Hebrydów .
Biografia
Isidore-Marie-Victor Douceré urodził się 3 kwietnia 1857 w Évran we Francji . W 1881 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem Towarzystwa Maryi (marystów) .
9 lutego 1901 papież Leon XIII utworzył prefekturę apostolską Nowych Hebrydów i jej pierwszym prefektem apostolskim mianował ks. Douceré SM. 26 marca 1904 papież Pius X podniósł prefekturę apostolską Nowych Hebrydów do rangi wikariatu apostolskiego. Tym samym ks. Douceré, jako wikariusz apostolski, został mianowany biskupem tytularnym Terenuthisu . 10 lipca 1904 przyjął sakrę biskupią z rąk wikariusza apostolskiego Nowej Kaledonii Alphonsa-Hilariona Fraysse'a SM.
Pisał książki o tematyce Nowych Hebrydów w dziedzinach etnologii , historii Kościoła i lingwistyki oraz wydany pośmiertnie dziennik[1] . W 1935 otrzymał Prix Juteau-Duvigneaux - nagrodę literacką Akademii Francuskiej [2] . Zmarł 12 maja 1939.
Przypisy
Bibliografia