Główna różnica między ciągnikami Ursus C-360 a C-360-3P polegała na zamontowaniu nowego silnika MF PERKINS – AD3.152UR posiadającego trzy cylindry i moc 47,5 KM (C-360 miał 52 KM). Silnik ten charakteryzował się mniejszym zużyciem paliwa, obniżonym poziomem hałasu oraz mniejszym zadymieniem spalin. W pierwszych egzemplarzach montowane były oryginalne silniki wyprodukowane w Wielkiej Brytanii, które wyróżniały się zastosowanymi w nich śrubami w układzie calowym. Silniki produkcji brytyjskiej wykazywały się dłuższą żywotnością niż te wyprodukowane w kraju. Również tarcze sprzęgłowe różniły się od tych zamontowanych w Ursusach C-360, a także wałki sprzęgłowe, które musiały być nieco dłuższe. Ursus C-360-3P mimo upływu lat nadal jest bardzo cenionym ciągnikiem na polskiej wsi. Na bazie tego modelu budowano również koparko – odmularkę Pelikan-2 służącą do prac melioracyjnych.
Jedną z charakterystycznych cech wszystkich ciągnikówUrsusa z rodziny C-360 jest głośna praca przekładni głównej na wyższych biegach. Wynika to z faktu, iż koła zębate na wałku atakującym i tarczy tych ciągników mają układ prostych zębów. Ciągniki te różniły się głównie silnikiem oraz jego osprzętem, deską rozdzielczą oraz rodzajami kabin kierowcy, a od sierpnia 1989 roku wprowadzono jeden akumulator montowany z przodu ciągnika w masce przed chłodnicą (wcześniej były 2 akumulatory pod podłogą kabiny). Zmieniono również układ zaczepów tylnych ciągnika oraz nieznacznie wzmocniono instalację hydrauliczną.
↑Sprawozdanie z badan ciągnika Ursus C-360-3P. Szkoła Główna Gospodarstwa Wiejskiego - Akademia Rolnicza Instytut Mechanizacji Rolnictwa i Leśnictwa. 1983.
