Prototypowy ciągnik rolniczy Ursus 710 znajdujący się w przyzakładowym Muzeum Historii Ursusa przy ul. Posag 7 Panien 8 w WarszawiePrototypowy ciągnik rolniczy Ursus 710 - widok silnikaPrototypowy ciągnik rolniczy Ursus 710 - widok silnikaPrototypowy ciągnik rolniczy Ursus 710 - tylny most i układy agregowania
Ursus U 710 – prototypowy ciągnik klasy 1,4, opracowywany w latach 1968–1972, który nie wszedł do seryjnej produkcji.
Prace nad opracowaniem konstrukcji zunifikowanej rodziny ciągników lekkich i średnich o nazwie roboczej Ursus 500 i 700 rozpoczęto w II kwartale 1969 roku.[1] W latach 1970–1971 we współpracy z konstruktorami firmy Renault opracowano udoskonaloną, tzw. drugą generację rodziny ciągników.
Dla tej rodziny ciągników została specjalnie opracowana przez prof. Edwarda Habicha 3-stopniowa przekładnia planetarna „Trimat” umożliwiająca zmianę biegów „pod obciążeniem”[2].[3][4][5] U-710 ma moc maksymalną porównywalną do ciągnika Ursus C-385. Głównymi konstruktorami tej serii ciągników byli m.in.: Bogumił Bajdecki, Wacław Bolimowski, Jerzy Dąbrowski, Mieczysław Dziedzicki, Leszek Husak, Jerzy Kowalczyk, Edward Pawlikowski, Henryk Szczygieł, Jan Tarasik, Jerzy Wyglądała, Władysław Zawadzki, Janusz Zieliński[6]. Konstrukcja tych ciągników oraz skrzyń przekładniowych była przedmiotem ochrony na podstawie tymczasowych zgłoszeń patentowych[7][8].
Decyzją Nr 134/71 Prezydium Rządu z dnia 17 września 1971 r. został zatwierdzony program produkcji ciagników w oparciu o własne rozwiązania opracowane przez Zakład Doświadczalny Ciągników Rolniczych lub na zakupie licencji.
Decyzją Nr 2/73 Prezydium Rządu z dnia 3 stycznia 1973 r. ukierunkowała rozwój przemysłu ciagnikowego, poprzez zakup licencji.
