W latach międzywojennych przy ul. Powstańców (która miała wówczas inną, "gęstszą" numerację) swoje siedziby miały[7]: sprzedająca produkty koksownicze firma Carbochemia (pod numerem 5), Związek Koksowni (ul. Powstańców 50), powstała w 1934 spółka Wytwórnia Blachy Cynkowej (pod numerem 34), Związek Kopalń Górnośląskich Robur (ul. Powstańców 49), dyrekcja kopalni księcia pszczyńskiego von Pless (ul. Powstańców 46), oddział domu handlowego Herman Meyer Sp. Akc. (pod numerem 5), Rybnickie Gwarectwo Węglowe oraz Syndykat dla Produktów Smołowcowych Sp. z o.o. (pod numerem 49), konsulat australijski (pod numerem 44[8]).
W 1992 na fasadzie budynku pod numerem 25 umieszczono pamiątkową tablicę, poświęconą setnej rocznicy istnienia Górniczych Stowarzyszeń Technicznych na ziemiach polskich. W 2008 umieszczono na fasadzie budynku pod tym samym numerem tablicę, poświęconą Janowi Mitrędze – ministrowi górnictwa i energetyki w latach 1959–1974, wiceprezesowi Rady Ministrów w latach 1970–1975[9]. W 2009 przeprowadzono remont nawierzchni i chodników na ulicy Powstańców[10]. Dnia 3 sierpnia 2010 ulicą prowadziła trasa trzeciego etapu wyścigu kolarskiego Tour de Pologne 2010, a 2 sierpnia 2011 – trasa trzeciego etapu Tour de Pologne 2011[11].
27 stycznia 2011 na fasadzie budynku przychodni specjalistycznych odsłonięto tablicę pamiątkową, poświęconą katowiczanom, pomordowanym w Auschwitz[12][13].
Opis
Przy ulicy Powstańców znajdują się następujące historyczne obiekty i miejsca (według współczesnej numeracji):
kamienica mieszkalna (ul. Powstańców 12, róg z ul. T. Konckiego)[14];
gmach Wojewódzkiego Biura Funduszu Pracy (ul. Plebiscytowa 36, 38, ul. Powstańców 17)[14], wzniesiony w 1936 według projektu Zbigniewa Rzepeckiego[15] w stylu funkcjonalizmu;
willa (biura) z ogrodem (ul. Powstańców 29, róg z ul. J. Lompy), wzniesiona na początku XX wieku w stylu modernizmu[14], obecnie (2023) delegatura NIK;
biurowiec (ul. Powstańców 34), wybudowany w 1915 w stylu późnego modernizmu z elementami neobaroku i neoklasycyzmu[14]; mieściła się w nim wówczas siedziba zakładów Siemens-Schuckertwerke(inne języki)[22];
zabytkowy zespół cmentarny (pomiędzy ulicami Powstańców, Konstantego Damrota i Francuską), który tworzą cmentarz ewangelicki (z 1882) i cmentarz rzymskokatolicki (z 1860); zespół został wpisany do rejestru zabytków (nr rej.: A/1516/93 z 26 lutego 1993)[19];
W latach 1997–1999 przy ul. Powstańców 43 wzniesiono siedzibę Banku Rozwoju Eksportu w Katowicach. Autorami projektu byli architekci: Z. Stanik, J. Czarnecki, P. Pawłowski, J. Lelątko i A. Pietras (współautor projektu). Konstrukcję zaplanował inżynier St. Lintner. Gmach posiada powierzchnię netto 7440 m² i kubaturę 34 600 m³[23]. Na fasadzie budynku pod numerem 31 znajduje się tablica, upamiętniająca torturowanych i zamordowanych Polaków; w tym budynku w latach 1939–1945 istniała siedziba Gestapo, a w latach 1945–1954 Wojewódzki Urząd Bezpieczeństwa Publicznego[24][25].
Przy ulicy Powstańców swoją siedzibę mają: Ministerstwo Przemysłu, "Biuro Współpracy Dolnego Renu i Województwa Śląskiego"[26], banki, firmy handlowo-usługowe, Centrala Zaopatrzenia Górnictwa, Centralny Ośrodek Informatyki Górnictwa S.A, Górnośląska Agencja Rozwoju Regionalnego S.A., Hutnicze Przedsiębiorstwo Remontowe S.A., Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska, kancelarie prawnicze i adwokackie, Komenda Wojewódzka Państwowej Straży Rybackiej, Polska Grupa Górnicza S.A. (centrala), delegatura Ministerstwa Skarbu Państwa, delegatura Najwyższej Izby Kontroli, Centrum Infrastruktury Poczty Polskiej (oddział regionalny), "Polskie Liny" Sp. z o.o., Miejskie Przedszkole Publiczne nr 33, Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska, Zarząd Główny Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa, Śląskie Centrum Profilaktyki i Psychoterapii, Wojewódzki Inspektorat Nadzoru Budowlanego, Wojewódzki Inspektorat Transportu Drogowego, Wojewódzki Ośrodek Zapobiegania i Leczenia Uzależnień, Wojewódzkie Pogotowie Ratunkowe, Zespół Wojewódzkich Przychodni Specjalistycznych, wydziały Urzędu Marszałkowskiego[27].
↑Jerzy Moskal: ... Bogucice, Załęże et nova villa Katowice − Rozwój w czasie i przestrzeni. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1993, s. 384. ISBN 83-85831-35-5.
↑Andrzej Złoty: Ligota, Murcki... i inne szkice historyczne. Katowice: Bractwo Gospodarcze Związku Górnośląskiego, 2008, s. 40. ISBN 978-83-7593-014-6.
↑Jerzy Abramski: Ulice Katowic. Zawiercie: Graf−Mar, 2000, s. 176, 177. ISBN 83-913341-0-4.
↑Jadwiga Lipońska-Sajdak, Zofia Szota: Gruss aus Kattowitz. Pozdrowienia z Katowic. Katowice: Muzeum Historii Katowic, 2004, s. 151. ISBN 83-87727-07-5.
↑Tomasz Taczewski: Współczesna architektura Katowic. Katowice: Wydawnictwo GIA, 2002, s. 44. ISBN 83-904135-2-3.
.jpg)
.jpg)
