W okresie Rzeszy Niemieckiej (do 1922)[1] i w latach niemieckiej okupacji Polski (1939–1945)[2] ulica nosiła nazwę Goethestraße[3][4][5]. W latach międzywojennych 1922-1939 ulica Opolska[6]. Po wojnie powrócono do nazwy ul. Opolska obowiązującej od 1945 do 1946. Od 11 października 1946 przez cztery dni ul. Henryka Sławika[7], następnie ul. Karola Liebknechta[8], od 1990 ponownie ul. Opolska.
Rozpoczyna swój bieg od ul. Juliusza Słowackiego, krzyżuje się z ul. Sokolską, ul. Króla Jana III Sobieskiego, ul. Dąbrówki. Przy ul. F. Grundmanna (tzw. obwodnica śródmiejska) kończy swój bieg. W dwudziestoleciu międzywojennym na rogu ul. Dąbrówki i ul. Opolskiej funkcjonował zakład mleczarski[5]. W 2011 wyburzono zabudowania tzw. Załęskiego Przedmieścia (niem. Zalenzer Vorstadt[9]), pochodzące z XIX wieku, zlokalizowane w rejonie ul. Dąbrówki, ul. Opolskiej i ul. Gliwickiej[5].
Przy ulicy Opolskiej znajdują się następujące zabytkowe kamienice z końca XIX i początku XX wieku i inne obiekty historyczne:
narożna kamienica (ul. Dąbrówki 9, róg z ul. Opolską), wzniesiona pod koniec XIX wieku, przebudowana na początku XX wieku;
kamienica mieszkalna (ul. Opolska 18), wzniesiona w dwudziestoleciu międzywojennym w stylu funkcjonalizmu[10];
zespół dawnych Zakładów Graficznych (ul. Opolska 22)[15], wzniesiony w latach trzydziestych XX wieku w stylu modernizmu, przebudowany w latach pięćdziesiątych XX wieku[10]; obecnie obiekty zaadaptowano na pomieszczenia biurowe (kompleks centrum konferencyjnego "Opolska 22").
Swą siedzibę mają tu (stan na 2011): firmy handlowe, Centrum Badań Klinicznych, DK Finace Center, klub muzyczny Spiż, klub Garage, redakcja śląskiego tygodnika Oferta, Ogólnopolski Ośrodek Rozwoju Zawodowego Progres, Instytut Badania Opinii i Rynku Pentor S.A., NZOZ Śląskie Centrum Osteoporozy, Górnośląskie Stowarzyszenie Diabetyków, oddział firmy Altkom Akademia S.A., Regionalna Izba Gospodarcza[16], oddział Urzędu Dozoru Technicznego, Kompleks OPOLSKA 22 – Centrum Konferencyjne[17]. Ulicą na odcinku pomiędzy ulicami Dąbrówki a F.W. Grundmanna kursują autobusy na zlecenie Zarządu Transportu Metropolitalnego (ZTM)[18].
↑Jerzy Moskal: ... Bogucice, Załęże et nova villa Katowice − Rozwój w czasie i przestrzeni. Katowice: Wydawnictwo Śląsk, 1993, s. 384. ISBN 83-85831-35-5.
↑K. Szaraniec, L. Szaraniec, K. Szarowski, Katowice i Górnośląski Okręg Przemysłowy, Katowickie Towarzystwo Społeczno-Kulturalne, Katowice 1980, s. 32.