Laureat Orła, nominowany do Nike i trzykrotnie do Fryderyka. Zdobywca Fryderyka w kategorii „Album roku muzyka alternatywna” z zespołami Kury (1998) i Tymon & The Transistors (2010). Laureat Paszportu Polityki (2001).
W 1979 założył zespół The Howling Dogs inspirowany The Beatlesami i hard rockiem. W 1984 został basistą i wokalistą nowofalowej formacji Sni Sredstvom Za Uklanianie. W pierwszej fazie istnienia muzycy SSZU pozostawali pod silnym wpływem grup Joy Division i The Birthday Party, a także afroamerykańskiego free jazzu lat 60. oraz twórczości muzyków, takich jak John Coltrane, Ornette Coleman czy Albert Ayler. Na jesieni 1984 trio wzięło udział w konkursie w ramach Mokotowskiej Jesieni Muzycznej, a w lipcu 1985 zagrało na warszawskiej edycji festiwalu „Poza Kontrolą”. W sierpniu 1986 grupa SSZU zarejestrowała 15 utworów w studiu Studenckiej Agencji Radiowej. Jesienią 1987 trio zaczęło akompaniować grupie TotArt podczas jej skandalizujących happeningów. Występy w ramach totartowskich performansów wpłynęły na zmianę muzycznego stylu oraz repertuaru zespołu: nowofalowe kompozycje zastąpiły free rockowe formy i improwizacje. W drugiej fazie działalności na muzyczne inspiracje SSZU wpłynęli Frank Zappa, Captain Beefheart, Pere Ubu oraz Art Bears. W kwietniu 1988 trio zmieniło nazwę na Miłość, w którym zasłynął jako odnowiciel polskiego jazzu, a zarazem twórca yassu. Na początku lat 90. wraz z grupą poetycką „Zlali Mi Się Do Środka” występował w telewizyjnym kabarecie Dzyndzylyndzy. W kwietniu 1992 z Miłością zajął drugie miejsce na festiwalu Jazz Juniors w Krakowie, a we wrześniu 1992 nagrał materiał na pierwszą płytę w studiu Radia Szczecin.
W 1995 powołał do życia yassowo-rockową grupę Trupy, która w 1998 zmieniła nazwę na Czan. Udzielał się także jako członek zespołów Masło, The Users, Dyliżans i Poganie.
Równolegle prowadzi zespoły alternatywno-rockowe i jazzowe, grając na elektrycznej gitarze lub na kontrabasie. Jednym z nich jest formacja Tymański Yass Ensemble złożona z trzech pokoleń polskiego alternatywnego jazzu. Oprócz tego gra w sekstecie Polish Brass Ensemble, który powstał przy okazji współpracy z Dave’em Douglasem. Był współwłaścicielem trójmiejskiej wytwórni fonograficznej Biodro Records. Wydał m.in. płyty zespołów Miłość, Kury, Ścianka, Pogodno i Kobiety. Wydaje swoje płyty w domowej wytwórni Yass Records, której nakładem ukazały się m.in. reedycje albumów Miłości.
Skomponował muzykę do filmów: Sztos, Przemiany i Wesele (nagroda filmowa Polskie Orły 2005). Jest także kompozytorem muzyki do filmu animowanego Jak bóg Maior utracił tron (1993) z cyklu „Czternaście bajek z Królestwa Lailonii” Leszka Kołakowskiego. W 2008 wydał solowy album pt. 1983–1986, który nagrał już w sierpniu 1995 z muzykami zespołu SSZU.
W latach 2006–2009 prowadził program kulturalny Łossskot na TVP1[18].
W 2007 zaczął pisać scenariusz offowego filmu muzycznego Polskie gówno (2015)[18]. W lipcu 2015 za muzykę do tego filmu otrzymał nagrodę na festiwalu „Młodzi i Film” w Koszalinie[19].
Jego pierwszą żoną była Anna Lasocka – rzeźbiarka, była basistka i wokalistka grupy Kobiety[23]. Ma trzech synów: Lucasa Hellmanna[24], Kosmę (z Martą Handschke, która także była jego żoną) i Teo (ur. 2013) oraz córkę Lunę (ur. 2015; dwójka ostatnich z poślubioną w 2013 Marią Bros, z którą rozwiódł się w 2019)[25][23]. Przez osiem lat jego partnerką życiową była Sara Brylewska[18][26][27].
↑Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke: 50 najlepszych wywiadów Playboya. Marquard Media Polska, 2007. ISBN 978-83-923642-7-6. Brak numerów stron w książce
