PROFILPELAJAR.COM

Leszek Gnoiński
Lech Gnoiński
	; Leszek Gnoiński (2024)
Data i miejsce urodzenia	19 września 1966 ; Warszawa
Zawód, zajęcie	dziennikarz muzyczny
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Leszek Gnoiński, właśc. Lech Gnoiński (ur. 19 września 1966 w Warszawie) – polski dziennikarz muzyczny. Członek sekcji muzyki rozrywkowej Akademii Fonograficznej ZPAV^[1].

Życiorys

Urodził się w Warszawie, od 2005 mieszka w Krakowie. Od 1992 zajmuje się dziennikarstwem muzycznym. Między 1992 a 1994 był współpracownikiem redakcji „Tylko Rock” i pracownikiem wydającego go wydawnictwa Respublika Press International. Od 1994 do 2003 pracował w dzienniku „Super Express”. Pomiędzy 1994 a 1999 współprowadził „Super Rock”, największą w dziennikach ogólnopolskich wkładkę o muzyce rockowej i popkulturze, która ukazywała się w każdą środę. W kolejnych latach pisał do działów Rozrywka i Super Tydzień. W lutym 2003 został zastępcą redaktora naczelnego magazynu muzycznego „Muza”. W kolejnych latach pracował jako redaktor naczelny portalu cgm.pl (2003–2004), dziennikarz Discovery Historia TVN (2007–2008). W międzyczasie był współpracownikiem m.in. „Machiny” (1998, 2006–2007), „Premier” (2005−2006), „Dziennika Polskiego” (2005−2006), „Dziennika” (2005–2007), portalu t-mobile-music.pl (do 2013), „Miasto Kobiet” (2012–2020), „Gazety Magnetofonowej” (2016–2019), „Newsweek” (2019), "Polityka" (2021-22). Współpracował z kilkoma rozgłośniami, m.in. Radio 94 (dzisiejsze Antyradio), Ex FM (dzisiejsza Radiofonia), Radio Kraków, w latach 2019 – 2020 współprowadził z Kamilem Wicikiem audycję Tu jest muzyka. W Polskę idziemy w Programie I Polskiego Radia, od listopada 2020 do listopada 2021 roku prowadził audycję Radio aktywny blok w radiu internetowym Radiospacja, a od stycznia 2022 roku Rockolekcje w Antyradiu.

W czasie pracy w „Super Expressie” zaczął pisać książki: Raport o Acid Drinkers, Encyklopedię polskiego rocka czy Kult Kazika, której sprzedało się prawie 30 tys. egzemplarzy. Napisana przez niego książka Republika. Nieustanne tango została uznana przez krytyków muzycznych, czytelników i ZAIKS „najlepszą książką o muzyce 2016”. Był współautorem publikacji The Very Best of Perfect. 1980–2020. W 2020 napisał książkę autobiograficzną Izabeli Trojanowskiej, a w 2023 był współtwórcą autobiografii Michała Figurskiego "Najsłodszy".

Po przeprowadzce do Krakowa zaczął współpracę z Discovery Historia TVN serią filmów Historia polskiego rocka i głośnym obrazem pełnometrażowym Beats of Freedom – Zew wolności.

Redaktor około setki płyt, m.in. wydanych w ramach Złotej kolekcji (John Porter, Lech Janerka, Urszula, Sztywny Pal Azji, Róże Europy, Voo Voo, Chłopcy z Placu Broni, Tomek Lipiński, T.Love, Big Cyc, Lata osiemdziesiąte, Lata dziewięćdziesiąte), serii 30 albumów dodawanych do Dziennika z serii „Gwiazdy polskiej muzyki lat 80.”, „Najmniejszych koncertów świata” (Myslovitz, Pustki, Lech Janerka, Muniek), boksu Acid Drinkers „Anthology 1989–2009”, a także albumów Myslovitz, Lenny Valentino, Perfect, Voo Voo, Big Cyc, projektu Nowe Sytuacje. Współautor scenariusza wystawy stałej jarocińskiego Spichlerza Polskiego Rocka i współtwórcą serii filmów o tym festiwalu.

Wybrany do Rady Akademii Fonograficznej ZPAV (kadencja 2018–2021 i 2021-). Dziennikarz Kulturalny Małopolski roku 2018.

Książki

Raport o Acid Drinkers (1996)
Encyklopedia polskiego rocka (1996 i kolejne wydania: 1997, 2001, 2006; współautor: Jan Skaradziński)
Kult Kazika (2000)
Myslovitz. Życie to surfing (2009)
Marek Piekarczyk. Zwierzenia kontestatora (2014)
Farben Lehre. Bez pokory (2015, współautor: Kamil Wicik, Wojciech Wojda)
Republika. Nieustanne tango (2016)
Trojanowska (2020)
Michał Figurski. Najsłodszy (2023)

Filmografia

2006: Chasing the Acids - w pogoni za Acid Drinkers jako on sam (dziennikarz muzyczny)
2008: Historia polskiego rocka – reżyser, scenarzysta, autor wywiadów, współautor: Wojciech Słota
2009: Beats of Freedom – Zew wolności – reżyser, scenarzysta, autor wywiadów, współautor: Wojciech Słota
2011: seria filmów dokumentujących pracę zespołu Myslovitz nad płytą Nieważne jak wysoko jesteśmy - reżyser, scenarzysta, współautor: Wojciech Słota
2013: seria ośmiu odcinków opowiadająca o historii festiwalu w Jarocinie stworzona dla Spichlerza Polskiego Rocka – reżyser, scenarzysta, autor wywiadów; współautor: Wojciech Słota
2016: Jarocin, po co wolność – reżyser, scenarzysta, autor wywiadów; współautor: Marek Gajczak
2016: Fugazi.Centrum wszechświata – reżyser, scenarzysta
2019: Kult. Film – scenarzysta^[2], współpraca reżyserska