|
The Ecstasy of Gold
The Ecstasy of Gold (wł. L'estasi dell'oro, pol. Ekstaza złota) – utwór muzyczny autorstwa Ennio Morricone stanowiący część ścieżki dźwiękowej do filmu Dobry, zły i brzydki w reżyserii Sergio Leone. Częściowo dzięki popularności filmu, utwór stał się jedną z najlepiej znanych i najwyżej ocenianych kompozycji w karierze Morricone[1]. W filmie pojawia się w scenie, w której Tuco (Eli Wallach) w amoku przeczesuje cmentarz wojenny w poszukiwaniu grobu, w którym znajdować się ma 200 tysięcy dolarów w złotych monetach[2][3][4].
Kompozycję, będącą jednym z najlepiej rozpoznawalnych motywów muzycznych autorstwa Ennio Morricone, otwiera charakterystyczny motyw grany na rożku angielskim[a][5], pojawiający się w filmie już wcześniej w scenach, w których występuje grany przez Clinta Eastwooda „Dobry”[6]. Po chwili ciszy muzyka powraca w postaci głównego motywu muzycznego wygrywanego na oboju, podczas gdy tło tworzą cztery dźwięki powtarzane bez końca na fortepianie[3]. Po kilku taktach dołączają budujące napięcie dzwony, po nich instrumenty smyczkowe, trąbki, chór Alessandro Alessandroniego „I Cantori Moderni”, a w końcu wokaliza śpiewana przez sopranistkę Eddę Dell'Orso[b][3][4].
Gdy Amerykański Instytut Filmowy przyznał Clintowi Eastwoodowi specjalną nagrodę za jego wkład w rozwój branży filmowej w Stanach Zjednoczonych, ten przybył na galę przy dźwiękach „The Ecstasy of Gold”, by podkreślić rolę, jaką w jego karierze odegrały filmy Sergio Leone[7].
Amerykański zespół heavymetalowy Metallica wykorzystuje utwór „The Ecstasy of Gold” jako motyw otwierający koncerty grupy od roku 1983[8][9]; utwór znalazł się też na albumach koncertowych Metallica Through the Never, S&M oraz Live Shit: Binge & Purge. Zagrana przez członków zespołu heavymetalowa wersja utworu (z minimalistyczną linią wokalną oraz gitarą wiodącą Jamesa Hetfielda) znalazła się na albumie poświęconym kompozytorowi, We All Love Ennio Morricone[9] (a także wykonana przez band podczas koncertu w Kopenhadze podczas trasy koncertowej promującej album studyjny Death Magnetic (2008)). To wykonanie nominowano do nagrody Grammy za najlepszy instrumentalny utwór rockowy. Utwór ten pojawia się również w zapowiedzi gry wideo Guitar Hero: Metallica oraz jest jednym z utworów w grze, choć nie można go zagrać. Notowano go na 21. miejscu listy Billboard's Mainstream Rock w kwietniu 2007.
Twórcy
Inne wykonania
- Zespół punk-rockowy Ramones wykorzystuje „The Ecstasy of Gold” jako kończący ich koncerty.
- Wiolonczelista Yo-Yo Ma nagrał utwór na albumie Yo-Yo Ma Plays Ennio Morricone[10].
- Podczas sceny otwierającej film Jackass: Numer dwa (2006), podczas której obsada ucieka podmiejskimi osiedlami przed bykami, ilustracje dźwiękową stanowi „The Ecstasy of Gold”[11].
- Sample z utworu wykorzystał Jay-Z w piosence „Blueprint2” z albumu „Blueprint 2” z roku 2002[12]. Utwór Jay-Z z kolei wykorzystuje profesjonalny wrestler, Eddie Kingston.
- Utwór w zmienionej aranżacji użyto w ścieżce dźwiękowej do gry Wild Arms na konsolę Playstation z roku 1997.
- Utwór wykorzystano we wprowadzeniu do gry wyścigowej Blur produkcji Activision z roku 2010[13] .
- Portugalska drużyna futbolowa Sporting CP wykorzystywała utwór na początku swoich meczów rozgrywanych na własnym stadionie w sezonie 2011/2012.
- Utwór w zmienionej aranżacji użyto w ścieżce dźwiękowej otwierającej grę NBA 2k14.
Uwagi
- ↑ Niektóre źródła identyfikują instrument jako obój[3].
- ↑ W późniejszym okresie charakterystyczny głos Eddy Dell'Orso pojawi się w niemal wszystkich najpopularniejszych melodiach skomponowanych przez Morricone, w tym w ścieżce dźwiękowej do filmu „Pewnego razu na Dzikim Zachodzie”[4].
Przypisy
- ↑ Hughes 2010 ↓, s. 71.
- ↑ Morricone i Miceli 2001 ↓, s. 177.
- ↑ a b c d Hughes 2006 ↓, s. 120.
- ↑ a b c Hughes 2010 ↓, s. 31.
- ↑ Leinberger 2012 ↓, s. 139.
- ↑ Spencer 2008 ↓, s. 137.
- ↑ Hughes 2010 ↓, s. 34.
- ↑ Scalich 2010 ↓, „King Nothing”.
- ↑ a b Blackened Recordings 2007 ↓, ¶ 1.
- ↑ Yo-Yo Ma 2004 ↓, ¶ 11 Sergio Leone Suite: Ecstasy of Gold from The Good, The Bad and The Ugly.
- ↑ IMDb 2006 ↓, ¶ „References”.
- ↑ Musicbrainz 2015 ↓, ¶ „Blueprint²”.
- ↑ Gamespot 2010 ↓.
Bibliografia
- Źródła internetowe
- Źródła drukowane
- “There are two kinds of people in the world” — Sergio Leone's The Good, the Bad and the Ugly (1966). W: Howard Hughes: Once Upon A Time in the Italian West: The Filmgoers' Guide to Spaghetti Westerns. I.B.Tauris, 2006-03-31, s. 106–123. ISBN 978-0-85773-045-9. [dostęp 2015-09-25]. (ang.).
- Howard Hughes: Spaghetti Westerns. Harpenden: Kamera Books, 2010-10-21. ISBN 978-1-84243-395-9. [dostęp 2015-09-25]. (ang.).
- CharlesCh. Leinberger CharlesCh., The Dollars Trilogy: "There are two kinds of western heroes, my friend!", [w:] KathrynK. Kalinak (red.), Music in the Western: Notes From the Frontier, Routledge Music and Screen Media Series, New York: Routledge, 2012, s. 131–147, ISBN 978-0-415-88-226-2 .
- EnnioE. Morricone EnnioE., SergioS. Miceli SergioS., Comporre per il cinema. Teoria e prassi della musica nel film, LauraL. Gallenga (red.), Seria Bianco & Nero, Marsilio, 5 września 2001, ISBN 978-88-317-7718-6, Cytat: Si tratta della ricerca spasmodica di una tomba, da parte di Tuco (Eli Wallach), in un cimitero circolare. Corrisponde al brano L'estasi dell'oro. (wł.).
- Stefano Scalich: Metallica. Inferno. Testi commentati. Wyd. versione digitale. Roma: Arcana, 2010. ISBN 978-88-6231-118-2. (wł.).
- Jeff Smith: The Sounds of Commerce: Popular Film Music from 1960 to 1973. Madison: University of Wisconsin, 1995. [dostęp 2015-09-25]. (ang.).
- Kristopher Spencer: Film and Television Scores, 1950-1979: A Critical Survey by Genre. McFarland, 2008. ISBN 978-0-7864-5228-6. [dostęp 2015-09-25]. (ang.).
|
|