Teodor Zawadowski

Teodor Zawadowski (1966)
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	19 lutego 1926 Stryj
Data śmierci	24 czerwca 2013
profesor nauk chemicznych
Specjalność: chemia organiczna
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1961 – chemia organiczna Akademia Medyczna w Warszawie
Habilitacja	1969 – chemia organiczna Akademia Medyczna w Warszawie
Profesura	1989
nauczyciel akademicki
Uczelnia	Akademia Medyczna w Warszawie
Katedra	Chemii Organicznej
Stanowisko	asystent, adiunkt, docent
Okres zatrudn.	1953–1971
Uczelnia	Akademia Medyczna w Warszawie
Zakład	Chemii Ogólnej Wydziału Ogólnolekarskiego
Stanowisko	profesor
Okres zatrudn.	1971–1996
Kierownik Zakładu Chemii Ogólnej
Uczelnia	Akademia Medyczna w Warszawie
Odznaczenia

Teodor Zawadowski (ur. 19 lutego 1926 w Stryju, zm. 24 czerwca 2013)^[1][2] – polski chemik, profesor doktor habilitowany, badacz syntezy organicznej związków o spodziewanym działaniu farmakologicznym.

Teodor Zawadowski ukończył przed II wojną światową szkołę podstawową w Borysławiu. W 1940 roku został wraz z rodzicami wywieziony przez NKWD do obozu w Omsku. Następnie przebywał w łagrze na Uralu. W 1941 roku, po podaniu nieprawdziwego wieku, udało mu się dostać do Armii Andersa, z którą przez Persję, Irak, Palestynę, Egipt dotarł do Włoch^[3].

Wrócił do Polski w 1947 roku i w 1949 roku podjął studia na Wydziale Farmaceutycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Po ukończeniu studiów w 1953 roku został pracownikiem naukowym Zakładu Chemii Organicznej Wydziału Farmaceutycznego Akademii Medycznej w Warszawie. W roku 1961 uzyskał stopień naukowy doktora (pod opieką profesora Jana Świderskiego, praca pod tytułem Synteza niektórych pochodnych 1,1,1-trójchloro-2-hydroksy-3-/benzofuranylo-3’/propanu, jako związków o działaniu grzybostatycznym), a w roku 1969 stopień doktora habilitowanego nauk farmaceutycznych (rozprawa na temat działania halogenków acetylu na hydroksymetylowe pochodne fenoli)^[3]. W latach 60. pracował m.in. z Anną Piskorską-Chlebowską.

W 1971 roku przeniósł się do Zakładu Chemii Ogólnej Wydziału Ogólnolekarskiego Akademii Medycznej, którego kierownictwo objął w roku 1973. W roku 1980 uzyskał stanowisko profesora nadzwyczajnego, a w roku 1989 profesora zwyczajnego. Zakładem Chemii Ogólnej kierował do przejścia na emeryturę w roku 1996^[3].

Przez trzy kadencje (w latach 1972–1981) pełnił funkcję prodziekana Wydziału Farmaceutycznego Akademii Medycznej w Warszawie oraz zastępcy dyrektora Instytutu Nauki o Leku, działającego w ramach Wydziału Farmaceutycznego (1987–1994). Był również członkiem Rady Wyższego Szkolnictwa Medycznego (1982–1985) i członkiem Komisji Leku Syntetycznego (od 1986 roku)^[3].

Opublikował ponad 120 prac naukowych, w tym około 90 prac eksperymentalnych, 3 patenty, skrypty, monografie, kilkadziesiąt komunikatów zjazdowych. Wypromował 12 doktorów i opiekował się jednym przewodem habilitacyjnym^[4].

• Medal Wojska
• 1939–1945 Star
• Defence Medal
• War Medal 1939–1945
• Italy Star^[5].

Teodor Zawadowski był synem Zygmunta, oficera legionisty II Brygady Legionów Polskich^[6], odznaczonego Orderem Wojennym Virtuti Militari za wojnę polsko-bolszewicką, który pracował przed II wojną światową jako kierownik prowadzący wydobycie ropy naftowej w Borysławiu. Matka Teodora, Stanisława z domu Bal, była nauczycielką^[3]. Bratem Zygmunta był Witold Zawadowski^[3][6].

Ożenił się w 1954 roku z Ireną Waleron (1923–2001), córką Andrzeja Walerona^[6], miał z nią troje dzieci^[4], w tym Dorotę i Jacka.

Pochowany na cmentarzu Komunalnym Północnym na Wólce Węglowej (W-XV-6 13 18)^[1].

• JadwigaJ. Turło JadwigaJ., Prof. dr hab. n. farm. Teodor Zawadowski – wspomnienie, „Medycyna Dydaktyka Wychowanie”, 2, Warszawa 2014, s. 21–23, ISSN 0137-6543 .