Tężnica wytworna

Tężnica wytworna
Ischnura elegans
(Vander Linden, 1820)
Ilustracja
Samica (forma barwna infuscans-obsoleta)
Ilustracja
Samiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Podtyp

tchawkowce

Gromada

owady

Podgromada

uskrzydlone

Rząd

ważki

Podrząd

ważki równoskrzydłe

Nadrodzina

Coenagrionoidea

Rodzina

łątkowate

Rodzaj

Ischnura

Gatunek

tężnica wytworna

Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]

Tężnica wytworna, tężnica okazała (Ischnura elegans) – gatunek owada z rzędu ważek, podrzędu ważek równoskrzydłych i rodziny łątkowatych (Coenagrionidae). Jest jedną z najbardziej rozprzestrzenionych i pospolitych ważek równoskrzydłych; występuje od Europy Zachodniej po Japonię[2].

Larwa

W Polsce pospolita w całym kraju, w Tatrach stwierdzona do 1226 m n.p.m.[3] Występuje nad brzegami wód wolno płynących i stojących, a nawet nad słonawymi wodami Zalewu Szczecińskiego i Wiślanego[3]. Zimują larwy, osobniki dojrzałe występują od początku maja do września[4].

Imago osiąga długość ciała 34 mm, rozpiętość skrzydeł 42 mm[4]. Larwa ma długość ciała 13–15 mm[3]. Dorosłe samice występują w trzech polimorficznych formach barwnych[3][5]:

  • forma typowa (typica lub androchrome) – ubarwienie podobne do samców, głównie niebieskie
  • forma zielona (infuscans)
  • forma różowo-zielona (infuscans-obsoleta)


Zobacz też

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m n o p D. Paulson, M. Schorr & C. Deliry: World Odonata List. 2022-05-22. [dostęp 2022-05-24]. (ang.).
  2. a b Ischnura elegans, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  3. a b c d Ewa Miłaczewska: Tężnica wytworna Ischnura elegans. [w:] wazki.pl [on-line]. [dostęp 2022-05-24].
  4. a b Jacek Wendzonka. Klucz do oznaczania dorosłych ważek (Odonata) Polski (pdf). „Odonatrix – Biuletyn Sekcji Odonatologicznej Polskiego Towarzystwa Entomologicznego”. 1 (Suplement), czerwiec 2005. ISSN 1733-8239. 
  5. Gosden TP, Svensson EI. Female Sexual Polymorphism and Fecundity Consequences of Male Mating Harassment in the Wild. „PLoS ONE”. 2 (6), s. e580, 2007. DOI: 10.1371/journal.pone.0000580. (ang.).