Szklarka żeberkowana
Perpolita hammonis
|
(Strøm, 1765)
|
|
Dorosła szklarka żeberkowata
|
Systematyka
|
Domena
|
eukarionty
|
Królestwo
|
zwierzęta
|
Typ
|
mięczaki
|
Gromada
|
ślimaki
|
Podgromada
|
Heterobranchia
|
Rząd
|
trzonkooczne
|
Rodzina
|
brzuchozębne
|
Rodzaj
|
Perpolita
|
Gatunek
|
szklarka żeberkowana
|
Synonimy
|
- Helix hammonis Strøm, 1765
- Helix radiatula Alder, 1830
- Helix viridula Menke, 1830
- Nesovitrea hammonis (Strøm, 1765)
- Polita hammonis (Strøm, 1765)
- Retinella (Perpolita) hammonis (Strøm, 1765)
- Retinella radiatula (Alder, 1830)
- Vitrea radiatula (Alder, 1830)
- Zonites radiatulus (Alder, 1830)[1]
|
|
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
|
|
|
Szklarka żeberkowana (Perpolita hammonis[1]) – gatunek ślimaka trzonkoocznego z rodziny brzuchozębnych (Gastrodontidae), dawniej zaliczany do szklarkowatych (Zonitidae s. l.) lub Oxychilidae.
Ma charakterystyczną dla szklarkowatych półprzezroczystą muszlę, wyraźnie prążkowaną. Średnica muszli w przedziale od 3,5 do 4,2 mm, najczęściej jasnobrązowa. Muszla składa się z 4,5 skrętów, z czego ostatni jest co najmniej dwukrotnie szerszy od przedostatniego, zakończony szerokoowalnym otworem. Półmatowa powierzchnia muszli może przybierać barwę szarą lub zielonkawą. Ciało ślimaka jest dobrze widoczne poprzez ścianki skorupki i posiada kolor szaroniebieski.
Szklarka żeberkowana występuje w północnej Eurazji, w ekosystemach leśnych i na otwartych terenach pod liśćmi, drewnem, skałami i kamieniami. W Polsce jest obecna na obszarze całego kraju.
Jest wszystkożerna.
Zobacz też
Przypisy
Bibliografia
- RafałR. Wąsowski RafałR., AleksanderA. Penkowski AleksanderA., Ślimaki i małże Polski, Warszawa: Wydawnictwo Multico, 2003, ISBN 83-7073-347-6, OCLC 749195338 . Brak numerów stron w książce
Identyfikatory zewnętrzne (
takson):