Sylvain Guillaume (ur. 6 lipca 1968 r. w Champagnole) – francuski narciarz, specjalista kombinacji norweskiej, dwukrotny medalista olimpijski oraz brązowy medalista mistrzostw świata.
Kariera
Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej Sylvain Guillaume pojawił się 17 stycznia 1987 roku w zawodach Pucharu Świata w Autrans. Zajął wtedy 27. miejsce w konkursie rozgrywanym metodą Gundersena. Pierwsze pucharowe punkty zdobył rok później, 25 marca 1988 roku w Rovaniemi, zajmując 12. miejsce w Gundersenie. Były to jego jedyne punkty w sezonie 1987/1988 i w klasyfikacji generalnej zajął ostatecznie 31. miejsce.
Przełom w karierze Francuza nastąpił w sezonie 1991/1992. Czterokrotnie znalazł się wtedy w czołowej dziesiątce zawodów pucharowych, przy czym 13 marca 1992 roku w Oslo po raz pierwszy stanął na podium zajmując trzecie miejsce w Gundersenie. W klasyfikacji generalnej zajął siódmą pozycję. W lutym 1992 roku wystartował na igrzyskach olimpijskich w Albertville, gdzie osiągnął jeden z największych sukcesów swojej kariery. Francuz zajął trzynaste miejsce w skokach do zawodów indywidualnych i do biegu przystąpił ze stratą 2 minut i 16 sekund do prowadzącego Austriaka Klausa Ofnera. Na trasie biegu uzyskał trzeci czas i zdołał awansować aż na trzecią pozycję. Dzięki temu zdobył brązowy medal, wyprzedzili go tylko jego rodak - Fabrice Guy oraz Klaus Sulzenbacher z Austrii. Medale wywalczone przez Guillaume'a i Guya były pierwszymi medalami dla Francji w kombinacji norweskiej. W zawodach drużynowych Francuzi zajmowali po skokach piątą pozycję ze stratą 5:33 minuty. Na trasie biegu zdołali zniwelować stratę do nieco ponad dwóch minut, co jednak wystarczyło do zajęcia czwartego miejsca.
Przez najbliższe trzy sezony rywalizacji w Pucharze Świata Sylvain nie stanął na podium. Najlepiej prezentował się w sezonie 1993/1994, który ukończył na 19. pozycji. W tym czasie jego najlepszym wynikiem w zawodach PŚ było ósme miejsce w Gundersenie wywalczone 11 grudnia 1993 roku w Sankt Moritz. W tym okresie wystartował na trzech dużych imprezach. W 1993 roku zajął wraz z kolegami z reprezentacji dziesiąte w sztafecie podczas mistrzostw świata w Falun, a rok później, na igrzyskach olimpijskich w Lillehammer był szósty w drużynie i dziewiąty w zawodach indywidualnych. Ponadto pojawił się na mistrzostwach świata w Thunder Bay w 1995 roku, gdzie wywalczył brązowy medal w Gundersenie, ustępując tylko Fredowi Børre Lundbergowi z Norwegii i Jariemu Mantili z Finlandii. Na tych samych mistrzostwach Francuzi z Guillaume'em w składzie zajęli ósme miejsce w sztafecie.
Sezon 1995/1996 Pucharu Świata był jednym z najlepszych w karierze Francuza. Siedem razy znalazł się w czołowej dziesiątce zawodów, w tym dwukrotnie stanął na podium: 20 stycznia w Libercu zwyciężył, a 4 lutego 1996 roku w Seefeld był drugi w Gundersenie. Zwycięstwo w Czechach było jego pierwszym i zarazem ostatnim w karierze. Sezon ten ukończył na szóstej pozycji. Kolejny sezon był jednak znowu słabszy. Tylko dwa miejsca w czołowej dziesiątce pozwoliły na zajęcie 21. miejsce w klasyfikacji generalnej. Sukcesów nie osiągnął także podczas rozgrywanych w lutym 1997 roku mistrzostw świata w Trondheim. Indywidualnie zajął dziewiętnastą pozycję, a w sztafecie był ponownie ósmy.
Na podium zawodów pucharowych powrócił w sezonie 1997/1998. Dokonał tego dwukrotnie: 3 stycznia w Schonach i 13 marca 1998 roku w Oslo, gdzie zajmował drugie miejsca odpowiednio w Gundersenie i sprincie. Ponadto jeszcze trzykrotnie plasował się w pierwszej dziesiątce zawodów i sezon ten ukończył na szóstej pozycji w klasyfikacji generalnej. Ostatni sukces osiągnął podczas igrzysk olimpijskich w Nagano w 1998 roku, gdzie wraz z Fabrice'em Guyem, Nicolasem Balem i Ludovikiem Roux zdobył brązowy medal w sztafecie. Po konkursie skoków Francuzi znajdowali się na szóstym miejscu ze startą nieco ponad jednej minuty do prowadzących reprezentantów Finlandii. Na trasie biegu należeli do najszybszych i zdołali przesunąć się aż na trzecią pozycję, wyprzedzając Czechów i Austriaków. Mimo dobrej postawy biegowej na mecie do zwycięskich Norwegów stracili ponad półtorej minuty. W konkursie indywidualnym Sylvain awansował z szesnastego miejsca po konkursie skoków na dziewiąte na mecie biegu. Do zwycięzcy, Norwega Bjarte Engena Vika stracił ponad trzy minuty.
Podium wywalczone w Oslo było ostatnim w jego karierze. Od 1998 roku osiągał coraz słabsze wyniki w Pucharze Świata. W sezonie 2001/2002 częściej startował w zawodach Pucharu Świata B (obecnie Puchar Kontynentalny). Osiągał tam lepsze wyniki, między innymi czterokrotnie plasując się w czołowej dziesiątce, ale na podium nie stanął. W klasyfikacji generalnej był szósty. W zawodach tego cyklu pięciokrotnie stawał na podium, w tym 14 marca 1993 roku w Chaux-Neuve był pierwszy w Gundersenie. Sezon 1992/1993 Pucharu Świata B ukończył na siódmym miejscu.
W 1999 roku Guillaume brał udział w mistrzostwach świata w Ramsau, gdzie indywidualnie był dziewiąty w Gundersenie, a w sprincie zajął 28. miejsce. W sztafecie Francuzi zajęli czwartą pozycję, przegrywając walkę o brązowy medal z reprezentantami Rosji o zaledwie 0,1 sekundy. Ostatnią dużą imprezą w jego karierze były mistrzostwa świata w Lahti w 2001 roku. Osiągnął tam jednak słabe wyniki: indywidualnie plasował się poza czołową trzydziestką, a wraz z kolegami zajął dziewiątą pozycję w sztafecie. Ostatni oficjalny występ zanotował 19 stycznia 2002 roku w Saalfelden am Steinernen Meer, gdzie był ósmy w zawodach Pucharu Świata B rozegranych metodą Gundersena. W 2002 roku zakończył karierę.
Osiągnięcia
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Wynik zwycięzcy
|
Strata
|
Zwycięzca
|
2.
|
12 lutego
|
1992
|
Albertville
|
Gundersen K-90/15 km
|
44:28,1
|
+48,4
|
Fabrice Guy
|
4.
|
17 lutego
|
1992
|
Albertville
|
Sztafeta K-90/3x5 km[1]
|
1:23:36,6
|
+2:15,5
|
Japonia
|
6.
|
17 lutego
|
1994
|
Lillehammer
|
Sztafeta K-90/3x5 km[2]
|
1:21.51,8
|
+12:41,2
|
Japonia
|
9.
|
19 lutego
|
1994
|
Lillehammer
|
Gundersen K-90/15 km
|
39:07,9
|
+4:10,5
|
Fred Børre Lundberg
|
9.
|
14 lutego
|
1998
|
Nagano
|
Gundersen K-90/15 km
|
41:21,1
|
+2:21,4
|
Bjarte Engen Vik
|
3.
|
20 lutego
|
1998
|
Nagano
|
Sztafeta K-90/4x5 km[3]
|
54:11,5
|
+1:41,9
|
Norwegia
|
Miejsce
|
Dzień
|
Rok
|
Miejscowość
|
Konkurencja
|
Wynik zwycięzcy
|
Strata
|
Zwycięzca
|
8.
|
19 lutego
|
1993
|
Falun
|
Sztafeta K-90/3x5 km[4]
|
1:19:25,7
|
+8:55,3
|
Japonia
|
3.
|
22 lutego
|
1995
|
Thunder Bay
|
Gundersen K-90/15 km
|
41:16,9
|
+39,7
|
Fred Børre Lundberg
|
8.
|
10 marca
|
1995
|
Thunder Bay
|
Sztafeta K-90/4x5 km
|
56:20,2
|
+8:50,8
|
Japonia
|
19.
|
22 lutego
|
1997
|
Trondheim
|
Gundersen K-90/15 km
|
43:43,1
|
+4:08,2
|
Kenji Ogiwara
|
8.
|
23 lutego
|
1997
|
Trondheim
|
Sztafeta K-90/4x5 km[5]
|
52:18,0
|
+3:50,9
|
Norwegia
|
9.
|
20 lutego
|
1999
|
Ramsau
|
Gundersen K-90/15 km
|
37:04,8
|
+3:16,1
|
Bjarte Engen Vik
|
4.
|
25 lutego
|
1999
|
Ramsau
|
Sztafeta K-90/4x5 km[6]
|
49:34,2
|
+1:53,3
|
Finlandia
|
28.
|
27 lutego
|
1999
|
Ramsau
|
Sprint K-90/7,5 km
|
17:48,4
|
+2:11,1
|
Bjarte Engen Vik
|
39.
|
15 lutego
|
2001
|
Lahti
|
Gundersen K-90/15 km
|
39:26,7
|
?
|
Bjarte Engen Vik
|
9.
|
20 lutego
|
2001
|
Lahti
|
Sztafeta K-90/4x5 km[7]
|
48:54,1
|
+4:49,9
|
Norwegia
|
31.
|
24 lutego
|
2001
|
Lahti
|
Sprint K-116/7,5 km
|
19:40,3
|
?
|
Marko Baacke
|
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium chronologicznie
Miejsca w klasyfikacji generalnej
Miejsca na podium chronologicznie
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Skład drużyny: Francis Repellin, Sylvain Guillaume, Fabrice Guy
- ↑ Skład drużyny: Sylvain Guillaume, Stéphane Michon, Fabrice Guy
- ↑ Skład drużyny: Sylvain Guillaume, Nicolas Bal, Ludovic Roux, Fabrice Guy
- ↑ Skład drużyny: Fabrice Guy, Étienne Gouy, Sylvain Guillaume
- ↑ Skład drużyny: Ludovic Roux, Nicolas Bal, Sylvain Guillaume, Fabrice Guy
- ↑ Skład drużyny: Fabrice Guy, Frédéric Baud, Sylvain Guillaume, Nicolas Bal
- ↑ Skład drużyny: Frédéric Baud, Kevin Arnould, Ludovic Roux, Sylvain Guillaume
Identyfikatory zewnętrzne (osoba):