Sufczyna

wieś
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	przemyski
Gmina	Bircza
Liczba ludności (2011)	279[2][3]
Strefa numeracyjna	16
Kod pocztowy	37-740[4]
Tablice rejestracyjne	RPR
SIMC	0599623[5]
Położenie na mapie gminy Bircza Sufczyna
Położenie na mapie Polski Sufczyna
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Sufczyna
Położenie na mapie powiatu przemyskiego Sufczyna
49°43′53″N 22°28′11″E/49,731389 22,469722[1]
Multimedia w Wikimedia Commons

Sufczyna – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie przemyskim, w gminie Bircza^[5][6]. Leży nad rzeką Stupnica na terenie Pogórza Przemyskiego.

W latach 1340–1772 wieś leżała w ziemi sanockiej (1494 in terra et districto sanociensis), w parafii łacińskiej w Birczy (1484), w Babicach (1507). Parafia greckokatolicka w Brzusce. Następnie do 1914 miejscowość leżała w gminie Bircza, w powiecie sanockim, w powiecie podatkowym w Birczy, w austriackiej prowincji Królestwo Galicji i Lodomerii.

W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie dobromilskim województwa lwowskiego^[7].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa przemyskiego.

Od 1456 wieś była własnością szlachecką Stanisława, Mikołaja i Jana Kmitów. W XV wieku wieś zmieniała nazwy: Camyenna Wola (1456), Schawczina Wola (1456), Sowczyna (1468), Szowczina (1468), Soffczyna (1485), Kamenna (1490).

Następnie od 1491 była własnością Jerzego Bireckiego, syna Jerzego z Humnisk, dziedzica Birczy. W 1526 wieś została spalona przez Tatarów. Od 1541 miejscowość była własnością Barbary Herburt. W połowie XIX wieku właścicielką posiadłości tabularnej Sufczyna była Julia hr. Dembińska^[8]. W XIX wieku należała do Adalberta hr. Dembińskiego, potem do Jana Stresów. Do niego również należała huta szkła, wydzierżawiona w 1890 roku Ludwikowi Geynerowi. Dla pracowników huty założono nową osadę – Jasienicę Sufczyńską.

Do 1939 istniał we wsi folwark należący do hr. Tarnowskich.

W latach 1939–1941 wieś była pod okupacją Związku Radzieckiego. Od czerwca 1941 do lipca 1944 była pod okupacją niemiecką.

2 grudnia 1944 w Sufczynie miała miejsce katastrofa lotnicza amerykańskiego samolotu bojowego B-24 Liberator „Ditney Hill"^[9][10].

W latach 1944–1946 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA po wysiedleniu Ukraińców do ZSRR, zamordowali tutaj 30 Polaków, paląc tak polskie, jak i ukraińskie, gospodarstwa^[11].

 Osobny artykuł: Zbrodnia w Sufczynie.

Na cmentarzu greckokatolickim znajduje się mogiła kilkudziesięciu mieszkańców wsi zamordowanych przez oddziały poakowskie (przypuszczalnie ze Zgrupowania Warta) i wspierającą je ludność polską w dniu 11 kwietnia 1945^{[potrzebny przypis]}.

• 1785 – 385 grekokatolików, 86 rzymskich katolików i 8 żydów.
• 1840 – 560 grekokatolików (brak informacji o innych wyznaniach)
• 1859 – 569 jw.
• 1879 – 650 jw.
• 1899 – 792 jw.
• 1926 – 921 jw.
• 1938 – 1011 grekokatolików
• 1939 – 949 Ukraińców, 123 Polaków, 23 Żydów
• 1997 – 289 osób

We wsi znajdowała się filialna greckokatolicka murowana cerkiew Введення в Храм Пресвятої Богородиці, zbudowana w 1879 w miejscu starszej drewnianej cerkwi. Cerkiew została zburzona w 1962.

 Osobny artykuł: Cerkiew św. Mikołaja w Sufczynie.

W Sufczynie znajduje się również rzymskokatolicka parafia św. Jadwigi należąca do dekanatu Bircza. Kościół parafialny pw. św. Jadwigi jest dawną kaplicą dworską z XVIII wieku, do której w XIX wieku dobudowano nawę, a w 1930 wieżę.

• 
  Miejsce po folwarku Tarnawskich

• Sufczyna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 556 .