Stary Jiczyn[2] (czes. Starý Jičín, niem. Alttitschein[3]) – gmina w Czechach, w kraju morawsko-śląskim, w powiecie Nowy Jiczyn, około 5 km na południowy zachód od Nowego Jiczyna. Według danych z dnia 1 stycznia 2012 liczyła 2659 mieszkańców[1].
Historia
Już w I tysiącleciu p.n.e. na terenie dzisiejszego Starego Jiczyna istniał gród kultury łużyckiej, później przejęty przez Celtów. Początki średniowiecznej osady związane są z postacią rycerza Arnolda z Hückeswagen, który uzyskał okoliczną ziemię w lenno od króla czeskiego Przemysła Ottokara I, za służbę dyplomatyczną w Anglii. W czeskich dokumentach występował jako świadek w latach 1234-1237. Arnold w swym majątku na wzgórzu zwanym dziś Starojiczyńskim Kopcem założył potężny zamek Gyczyn. Miał on strzec szlaku handlowego łączącego Adriatyk i Bałtyk (szlak bursztynowy) jak również chronić granicę Królestwa Czech od strony Polski i Węgier. Po Arnoldzie podległe mu dobra objął jego syn, Franko, który pomiędzy 1252 a 1258 sprzedał je biskupowi ołomunieckiemu Brunowi ze Schauenburku. Franko uzyskał od niego z powrotem w lenno część dawnych dóbr, a swą siedzibę przeniósł do Hukwald. Tymczasem nazwa zamku Gyczyn i powstałego pod nim podgrodzia przekształciła się w Jiczyn, a od 1397 w Stary Jiczyn, dla odróżnienia od Nowego Jiczyna. Feudalne państwo podległe zamkowi było wówczas własnością rodu Krawarskich z Krawarz, a od 1500 roku Żerotinów. W 1497 osada uzyskała prawa miejskie. Podczas wojny trzydziestoletniej, w 1626 zamek został zdobyty przez Duńczyków. W XVIII wieku zamek opustoszał, natomiast miasto utraciło prawa miejskie.
Według austriackiego spisu ludności z 1900 roku Stary Jiczyn miał 657 mieszkańców, z czego zdecydowana większość była czeskojęzycznymi katolikami[3].
Atrakcje turystyczne
Części gminy
Komunikacja
Stary Jiczyn nie ma połączenia kolejowego, posiada natomiast połączenia autobusowe z Nowym Jiczynem, Valašskim Meziříčím, istnieje również linia łącząca Nowy Jiczyn z Ołomuńcem[5].
Galeria
Przypisy
Bibliografia
- Piotr Nowicki: Beskid Śląsko-Morawski. Warszawa: PTTK "Kraj", 1997, s. 149-150. ISBN 83-7005-387-4.
Linki zewnętrzne
