Był drugim synem Bronisława Krzaklewskiego herbu Habdank, agronoma i zarządcy majątku ziemskiego oraz nauczycielki Marii Stańskiej. Miał dwie siostry, Helenę i Jadwigę[1]. Ukończył szkołę średnią we Lwowie[2]. W latach 1931–1936 studiował medycynę na lwowskim Uniwersytecie Jana Kazimierza. Dyplom lekarza uzyskał w 1936 roku[1]. Pracował jako lekarz w Klinice Chirurgii profesora Lipińskiego[2]. Podczas pracy w klinice napisał pracę doktorską, jednak wybuch II wojny światowej nie pozwolił mu jej obronić[1].
Brał czynny udział w kampanii wrześniowej. Po jej zakończeniu przedostał się do Lwowa. Podjął tam pracę w Oddziale Chirurgii jako asystent profesora Władysława Dobrzanieckiego w Instytucie profesora Rudolfa Weigla. Po wkroczeniu do Lwowa Niemców w 1941 roku rozpoczął działalność w konspiracyjnym zorganizowanym lecznictwie. Został dowódcą wojsk sanitarnych Armii Krajowej w Okręgu Stanisławów. Na początku 1945 roku otrzymał pracę lekarza okręgowego Ubezpieczalni Społecznej w Ulanowie. Był więziony w rzeszowskim zamku za pomoc sanitarną i lekarską, którą udzielał partyzantom. Po opuszczeniu aresztu przez kilka miesięcy piastował funkcję zastępcy dyrektora Szpitala PCK w Nisku[2].
Od listopada 1948 roku pełnił funkcję dyrektora Szpitala Powiatowego w Kolbuszowej, a zarazem ordynatora oddziału chirurgii. Podczas współpracy z Eugeniuszem Adamusem zainicjował powstanie ośrodków zdrowia w Raniżowie i Sokołowie Małopolskim oraz punktów lekarskich i pielęgniarskich w Majdanie Królewskim, Niwiskach, Przedborzu i Wilczej Woli przekształconych później w ośrodki zdrowia. Przyczynił się również do powstania izb porodowych w Cmolasie, Lipnicy i Niwiskach, spółdzielni zdrowia w Nienadówce oraz poradni przeciwgruźliczej w Górnie. Organizował kursy felczerskie oraz zabiegał o budowę nowego szpitala w Kolbuszowej. Jego plany zostały zrealizowane pod koniec lat 60[2].
Należał do Towarzystwa Chirurgów Polskich oraz Towarzystwa Opieki nad Zabytkami im. Juliana Goslara. Był członkiem Lekarskiego Sądu Koleżeńskiego w Rzeszowie. Pełnił funkcję przewodniczącego powiatowego komitetu do zwalczania znachorstwa w powiecie kolbuszowskim[2].
Zmarł 12 czerwca 1974 roku podczas pracy w kolbuszowskim szpitalu powiatowym[2]. Został pochowany na cmentarzu w Kolbuszowej[3].
Życie prywatne
W 1939 roku ożenił się z Joanną Owoc, absolwentką Wydziału Chemii Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie[1]. Doczekali się pięciorga dzieci: Wojciech Krzaklewski[4], Marian Krzaklewski[5], Barbara Frączek[6] Stanisław Krzaklewski[4] i Teresa Grażyna Jabłońska[4].
Upamiętnienie
W 2017 roku został patronem dawnej ulicy 22 Lipca w Kolbuszowej[7].
Od 2019 roku jest patronem bloku operacyjnego w Szpitalu Powiatowym im. Jana Pawła II w Kolbuszowej[8].
.png)
_-_gr%C3%B3b_Stanis%C5%82awa_Krzaklewskiego_i_jego_ma%C5%82%C5%BConki.jpg)