Stanisław Marian Chorążek urodził się 13 kwietnia 1893 we Lwowie jako syn Władysława i Bronisławy z domu Ihmer[1][2]. Podczas I wojny światowej służył w Legionach Polskich w szeregach 5 kompanii 6 pułku piechoty w ramach III Brygady. Został ranny i 30 listopada 1915 trafił do szpitala nr 5 w Krakowie[3].
Po zakończeniu wojny, w niepodległej II Rzeczypospolitej wstąpił do służby w Policji Państwowej. Pracując jako posterunkowy PP uchwałą Rady Miejskiej w Sanoku z 1928 został uznany przynależnym do gminy Sanok[2]. W latach 30. pełnił funkcję na posterunku Policji Państwowej w Tyrawie Wołoskiej. Od 1935 służył na stanowisku komendanta posterunku Policji Państwowej w Bukowsku.
Po wybuchu II wojny światowej w okresie kampanii wrześniowej i po agresji ZSRR na Polskę pozostawał na stanowisku komendanta posterunku PP[1]. W październiku 1939 przebywał w Tyrawie Wołoskiej u rodziny, gdzie 22 października został aresztowany przez sowietów i osadzony w areszcie w Lesku. Następnie został przewieziony do Załuża, a później do Sambora, gdzie przebywał do 4 maja 1940. W 1940 został zamordowany w więzieniu NKWD w Kijowie przy ul. Karolenkiwskiej 17. Jego nazwisko znalazło się na tzw. Ukraińskiej Liście Katyńskiej opublikowanej w 1994 (został wymieniony na liście wywózkowej 56/1-42 oznaczony numerem 3134)[4]. Ofiary tej części zbrodni katyńskiej zostały pochowane na otwartym w 2012 Polskim Cmentarzu Wojennym w Kijowie-Bykowni.
Jego żoną była pochodząca z Tyrawy Wołoskiej Maria, z domu Gankiewicz (zm. 1991), z którą miał córkę Teresę i syna Władysława.
W 1947 przed Sądem Grodzkim w Sanoku, na wniosek Marii Chorążek, zamieszkałej w Sanoku przy ul. Targowej 7, toczyło się postępowanie o uznanie za zmarłego Stanisława Chorążka[1].
Andrzej Brygidyn: Sanocka Lista Katyńska. Jeńcy Kozielska, Ostaszkowa, Starobielska oraz innych obozów i więzień Polski kresowej pomordowani w Rosji Sowieckiej. Sanok: 2000, s. 22-23, 34.
.jpg)