Sociedad de Salvamento y Seguridad Marítima, znana również pod skrótem SASEMAR lub nieoficjalnie jako Salvamento Marítimo jest agencją rządową odpowiedzialną za bezpieczeństwo morskie na wodach Hiszpanii[2]. Jej powstanie datuje się na 1992 rok[3].
Głównym zadaniem Sociedad de Salvamento y Seguridad Marítima jest prowadzenie operacji poszukiwawczo-ratowniczych w obszarach odpowiedzialności przypisanych Hiszpanii, które obejmują ponad 1 500 000 km². Przypisuje się jej także inne zadania, takie jak walka z zanieczyszczeniem morza i kontrola ruchu morskiego, szczególnie w obszarach o dużym natężeniu ruchu, takich jak Cieśnina Gibraltarska i przylądek Finisterre[4].
W grudniu 1971 roku w biuletynie organizacji podano, że od momentu jej powstania, na 18 791 rozbitków uratowano 16 723 osoby[6].
Po latach organizacja ta zaprzestała działalności, a jej rolę przejęła Armada Española i państwowa spółka Remolques Marítimos SA w ratownictwie na otwartym morzu oraz Czerwony Krzyż w ratownictwie na plażach i wybrzeżach[5].
W 1979 roku władze hiszpańskie ratyfikowały w Hamburgu Konwencję Międzynarodową o poszukiwaniu i ratownictwie morskim SAR 79, która weszła w życie w 1985 roku[7]. Umowa ta definiuje konieczność organizacji sieci centrów odpowiedzialnych za koordynację zasobów ludzkich i materialnych na potrzeby realizacji misji ratowniczych.
Marynarka Wojenna z firmą Remolques Marítimos SA jako jedynymi podmiotami zajmującymi się ratownictwem morskim w Hiszpanii, o łącznej długości 7880 km linii brzegowej i obszarze odpowiedzialności morskiej ponad 1 500 000 km²[4], nie miały wystarczających środków, aby spełnić wymogi tej umowy. W 1989 roku opublikowano Plan Nacional de Salvamento (dosł. Narodowy Plan Ratownictwa) dotyczący budowy dwóch centrów koordynacji ratownictwa i krajowego centrum koordynacji, a także wynajmu pierwszych statków i śmigłowców w celu zapewnienia środków do przyszłej Sociedad de Salvamento y Seguridad Marítima[8].
Sociedad de Salvamento y Seguridad Marítima została utworzona 24 listopada 1992 roku wraz z uchwaleniem Ley 27/92 de Puertos del Estado y de la Marina Mercante (dosł. Prawa o Portach Państwowych i Marynarce Handlowej)[3].
Agencja odpowiada za cztery obszary odpowiedzialności za poszukiwanie i ratowanie powierzone jej przez Międzynarodową Organizację Morską (IMO), którymi są: Atlántico, Canarias, Estrecho i Mediterráneo[9].
Centra ratownicze
Wieża Centrum Koordynacyjnego w A CoruñaCentrum Koordynacyjne w Almeríi
Sociedad de Salvamento y Seguridad Marítima ma w sumie 21 centrów koordynacji. Są one podzielone na Krajowe Centrum Koordynacji Ratownictwa (CNCS) z siedzibą w Madrycie oraz dwadzieścia Centrów Koordynacji Ratownictwa (CCS)[10]:
Ratownicze centra koordynacyjne w rejonie atlantyckim
CCS Vigo
CCS Finisterre
CCS La Coruña
CCS Gijón
CCS Santander
CCS Bilbao
Ratownicze centrakoordynacyjne w rejonie Wyspach Kanaryjskich
CCS Las Palmas
CCS Tenerife
Ratownicze centrakoordynacyjne w rejonie Cieśniny Gibraltarskiej
CCS Algeciras
CCS Tarifa
CCS Cádiz
CCS Huelva
Ratownicze centrakoordynacyjne w rejonie Morza Śródziemnego
Sociedad de Salvamento y Seguridad Marítima posiada cztery jednostki wielofunkcyjne, dziesięć holowników, cztery łodzie ratownicze, pięćdziesiąt pięć szybkich łodzi ratowniczych[13].
Znane jako „Salvamares”, to łącznie pięćdziesiąt pięć jednostek, które osiągają duże prędkości (około trzydzieści węzłów), rozmieszczone są wzdłuż całego wybrzeża Hiszpanii. Istnieją dwa rodzaje statków Salvamares; Alusafe 2000, 20 lub 21 metrów długości, i Alusafe 1500, 15 metrów długości. Obie klasy zostały zaprojektowane przez spółkę Maritime Partner AS z Ålesund w Norwegii, która zbudowała pierwsze pięć jednostek SASEMAR Alusafe 1500, pozostałe w tej klasie i wszystkie Alusafe 2000 wyprodukowane zostały w Hiszpanii na licencji, zgodnie z umową podpisaną w lutym 1992 r. przez stocznię Auxiliar Naval del Principado, należącą do grupy Astilleros Armón[19].
Strefa Atlantycka
Salvamar DenebSalvamar SargadelosSalvamar RigelSalvamar Rigel na slipie
