Miasto to jest najbardziej na południe wysuniętym miastem kontynentalnej Hiszpanii. Znajdujący się na południu przylądek Punta de Tarifa to najdalej wysunięty na południe punkt lądowej Europy (36°00'00.3"N 5°36'37.3"W). Za dnia, przy dobrych warunkach pogodowych, z okolic Tarify doskonale widać oddalone zaledwie o 20 kilometrów wybrzeże Afryki. W nocy widać światła marokańskiego miasta Tanger, oddalonego o około 30 kilometrów.
Klimat
W Tarifie można wyróżnić dwa silne wiatry:
Levante – wiejący ze wschodu, bardzo silny wiatr występujący najczęściej w okresie letnim nawet przez kilka tygodni,
Ponente – wiejący z zachodu (od Atlantyku), mogący przynieść wysokie fale.
Źródło: Agencia Estatal de Meteorología[1] (liczba dni z opadami dla wartości 1 mm, wysokość 32 m n.p.m., 200 m od morza, 1981–2010)
Historia
Okolice Tarify były zamieszkane przez ludzi od czasów prehistorycznych. W czasach starożytnych faktorię założyli tu Fenicjanie. Później Rzymianie zbudowali miasto Iulia Traducta. W roku 710, rok przed najazdem muzułmańskim na Półwysep Iberyjski, na czele niewielkich sił wylądował tu Tarif ibn Malik(inne języki), któremu Tarifa zawdzięcza swoją nazwę. Powstało muzułmańskie miasto, a w X wieku zbudowano zamek, doceniając strategiczne położenie Tarify. Miasto od roku 1090 było pod panowaniem Almorawidów, w roku 1147 zostało zajęte przez Almohadów. Zdobyte w roku 1292 przez prowadzące rekonkwistę wojska chrześcijańskie. Mimo kilku prób w XIII i XIV wieku nie zostało już odbite przez muzułmanów.
Róża wiatrów na promenadzie – kierunek charakterystycznego dla tamtego regionu wiatru – Levante
Wybrzeża Tarifa
Zamek Santa Catalina
Port La Rada, Tarifa
Sport
Tarifa jest powszechnie uważana za hiszpańską stolicę surfingu, zarówno
windsurfing jak i kitesurfing są tutaj praktykowane. Miasto jest jednym ze
światowych ośrodków subkultury surfingowej, czemu zawdzięcza swoją specyficzną atmosferę.