PROFILPELAJAR.COM

Schronisko na Szrenicy
	; Schronisko w 2018 roku
Państwo	Polska
Pasmo	Karkonosze, Sudety
Wysokość	1362 m n.p.m.
Data otwarcia	1922
Właściciel	p. Kłopotowscy
	Położenie na mapie Sudetów Schronisko na Szrenicy
	50°47′31,14″N 15°30′49,13″E/50,791983 15,513647
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Schronisko na Szrenicy – wysokogórskie schronisko turystyczne w Sudetach Zachodnich, w paśmie Karkonoszy.

Położenie

Schronisko położone jest na wysokości 1362 m n.p.m. w południowo-zachodniej Polsce, w Sudetach Zachodnich, w paśmie Karkonoszy, na terenie Karkonoskiego Parku Narodowego, na szczycie Szrenicy^[1]. Schronisko na Szrenicy to duży masywny murowany budynek zbudowany na kopulastym szczycie Szrenicy, 60 m powyżej głównego grzbietu Karkonoszy^[1]. Należy do największych wysokogórskich schronisk w Karkonoszach^[1].

Historia

Pierwsze schronisko na Szrenicy wybudowano dopiero w latach 1921-1922 po nieprzedłużeniu koncesji przez władze czechosłowackie Franzowi Endlerowi, właścicielowi pobliskiego schroniska Endlerbaude (Vosecka bouda)^[1]. Podobnie jak inne budowle w Karkonoszach, budynek zbudowano w przeważającej części z drewna. Zaprojektowany został przez jeleniogórskich architektów - braci Albert^[1]. Do 1945 nosił on nazwę Reifträgerbaude, choć sporadycznie pojawiała się też nazwa Deutschböhmerhaus.

Lokalizacja obiektu, powodowana czynnikami politycznymi (niemal na granicy niemiecko-czechosłowackiej), nie była zbyt korzystna - panują w tym miejscu silne wiatry, długotrwałe opady oraz zjawisko szadzi. Budynek był dwupiętrowy o potężnej, surowej bryle, posiada czterospadowy, naczółkowy dach. Parter został podmurowany. Franz Endler gospodarzył w schronisku do śmierci w 1930, a później jego syn Kurt.

Po II wojnie światowej w schronisku mieściła się strażnica WOP, w 1951 zostało obiektem PTTK. Liczba miejsc stale się zmniejszała (ze 100 do ledwo 10 plus 30 w części gastronomicznej w 1967), podobnie jak standard usług. W 1967 zamknięto je z powodu złego stanu technicznego. W styczniu 1972 pożar zniszczył 70% powierzchni dachu^[1].

W 1973 rozpoczęto remont, który trwał jednak bardzo długo, bo aż do 1991. W 1992 ruinę kupili prywatni właściciele - rodzina Kłopotowskich. 19 grudnia tego roku odbyło się ponowne, uroczyste otwarcie.

Poniżej schroniska na północno-wschodnim stoku Szrenicy mieści się górna stacja wyciągu krzesełkowego ze Szklarskiej Poręby na Szrenicę^[1].

Wyposażenie schroniska

90 miejsc noclegowych w pokojach od 2 do 15 osobowych,
sale jadalne i konferencyjne,
bufet.

Turystyka

Do schroniska prowadzi znakowany szlak turystyczny^[2]:

czarny – prowadzący od granicy państwowej (gdzie biegnie Główny Szlak Sudecki z Hali Szrenickiej na Śnieżkę) do skał Końskie Łby.
300 m od schroniska znajdowało się turystyczne przejście graniczne do Czech.
Przy schronisku punkt widokowy, z którego roztacza się panorama na Góry Izerskie, Szklarską Porębę, Kotlinę Jeleniogórską oraz na całe Karkonosze.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 3: Karkonosze. Warszawa; Kraków: Wydawnictwo PTTK „Kraj”, 1993, s. 211, 212. ISBN 83-7005-168-5.
↑ Mapa turystyczna. [dostęp 2018-05-12].