Pierwsze schronisko otwarto 16 grudnia 1935 z inicjatywy gminy Sidzina oraz oddziałów Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego w Jordanowie i Łodzi. Miało nazwę „Pod Policą”. Budową schroniska kierował prof. Kazimierz Sosnowski. Hitlerowcy spalili schronisko 14 października 1944. Odbudowa schroniska, prowadzona przez Oddział Krakowski Polskiego Towarzystwa Turystyczno-Krajoznawczego, została zakończona uroczystym otwarciem 9 października 1955. Od tego roku schronisko nosi imię Kazimierza Sosnowskiego. Elektryczność, uzyskiwana jeszcze za pomocą agregatu prądotwórczego, została doprowadzona do schroniska w 1967. 25 października 2001 schronisko zostało podłączone do linii wysokiego napięcia. Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku schronisko zostało gruntownie wyremontowane i przebudowane[2].
metalowa – poświęcona oddziałowi partyzanckiemu Armii Krajowej „Huta-Podgórze”, który stacjonował w latach 1943–1945 w rejonie Policy i Babiej Góry (ufundowana w 1990 przez byłych żołnierzy AK),
drewniana – poświęcona Janowi Pawłowi II, który 9 września 1978 jako kardynał Karol Wojtyła był tutaj na swej ostatniej wycieczce górskiej przed wyjazdem na konklawe (tablica ufundowana w 2004 przez Oddział Związku Podhalan w Sidzinie).
Warunki pobytu
Schronisko dysponuje 38 miejscami noclegowymi w pokojach 2-, 4-, 10- i 16-osobowych. Do dyspozycji gości jest bufet oraz jadalnia o pojemności 30 osób. W schronisku znajduje się też stacja Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego. Obiekt jest czynny przez cały rok[3].
↑Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa turystyczna 1:75 000. Warszawa: Demart, 2007. ISBN 978-83-7440-081-7. Brak numerów stron w książce
Bibliografia
Tomasz Biesik: Schroniska górskie dawniej i dziś. Beskid Żywiecki. Bielsko-Biała: Wyd. „Logos” Agnieszka Korzec-Biesik, 2013, s. 203–218. ISBN 978-83-925599-4-8.