Rzeczy, których nie wyrzuciłem – zbiór esejów Marcina Wichy wydany w 2017 w Krakowie przez wydawnictwo Wydawnictwo Karakter^[1].

Na książkę składa się zbiór esejów poświęconych matce autora i ich trudnej relacji. Punktem wyjścia jest czas, kiedy po jej śmierci Wicha musiał uporządkować jej mieszkanie, zdecydować, które z przedmiotów i książek po zmarłej zachować, a które wyrzucić. Przedmioty przywołują wspomnienia, które stają się treścią książki. Oprócz tego Rzeczy, których nie wyrzuciłem podejmują temat tożsamości żydowskiej, życia codziennego w PRL^[2], żałoby, rodziny^[3], polskiej historii^[4] i polskiej inteligencji^[5].

Bohaterką książki jest Joanna Rabanowska-Wicha^[6] (1946–2015^[7][8]), córka Jana Rabanowskiego^[9].

Książka była pozytywnie odbierana przez krytykę. Michał Nogaś nazwał ją tekstem uniwersalnym i uznał za jeden z najpiękniejszych i najważniejszych tekstów wydanych w 2017 roku^[10]. Justyna Sobolewska chwaliła jej dopasowany, oszczędny styl i określiła ją mianem majstersztyku^[11]. Pozytywnie recenzowali ją także m.in. Juliusz Kurkiewicz i Łukasz Najder^[5][12].

• 2018 – Paszport „Polityki” w kategorii „Literatura”^[3]
• 2018 – Nagroda Literacka „Nike” (nagroda jury)^[10][13]
• 2018 – Nagroda Literacka „Nike Czytelników”^[14]
• 2018 – nominacja do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii „Esej”^[15]
• 2018 – Nagroda Literacka im. Witolda Gombrowicza^[16]