Ryszard Władysław Szymczak pochodził z Pruszkowa, urodził się w rodzinie Jana Szymczaka i Antoniny Niewiadomskiej[2]. Miał troje rodzeństwa: braci – Tadeusza Jana Szymczaka (1929–2000), Stanisława Antoniego Szymczaka (1931–2016) oraz siostrę Annę Szymczak (1934–1990), po mężu Skorupińską. Żoną Ryszarda Szymczaka była Izabella Mieczysława Kaskiewicz (1946–2006). Z ich związku urodziło się dwoje dzieci: Renata i Marcin[3].
Kariera
Był członkiem reprezentacji Polski podczas turnieju piłkarskiego na olimpiadzie w Monachium 1972, gdzie wraz z drużyną narodową zdobył złoty medal olimpijski[4]. Ryszard Szymczak wystąpił w dwóch spotkaniach (w tym finałowym z Węgrami)[5][6][7], przy czym były to jego jedyne mecze w reprezentacji. Po olimpiadzie w Monachium PZPN wydał medal okolicznościowy między innymi z podpisem Kazimierza Górskiego, Kazimierza Deyny, Ryszarda Szymczaka, Lesława Ćmikiewicza oraz Roberta Gadochy[8][8].
1/8 finału Pucharu Zdobywców Pucharów z Gwardią Warszawa- 1974/75.
Kariera trenerska
Po zakończeniu kariery zawodniczej został trenerem grupy młodzieżowej i asystentem trenerów w Gwardii, współpracował z kadrą narodową do lat 21 (1983), a także był trenerem Polonezu Warszawa (1988). Posiadał uprawnienia trenera piłkarskiego II klasy.
Błasik M, Popek P., Świerczyński M., 60 lat minęło, czyli Gwardia Warszawa w europejskich pucharach, wyd. Fundacja na Rzecz Historii Polskiego Sportu, ISBN 978-83-9424-700-3, Warszawa 2016.
Gowarzewski Andrzej, Szczepłek Stefan, Szmel Bożena Lidia: Polonia, Warszawianka, Gwardia, Prawdziwa historia trzech klubów. GiA, Katowice, 2003. ISBN 83-88232-06-1. Brak numerów stron w książce