→ poprawić styl – powinien być encyklopedyczny, kariera ujęta niechronologicznie, brak przejrzystych tabel i aktualnych informacji o kontrakcie i grze w Warcie, brak jasnych informacji o aferze korupcyjnej. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Na boisku występował jako napastnik i ofensywny pomocnik. Jest uważany za jeden ze współczesnych symboli Lecha Poznań; wychowanek tego klubu i zawodnik do 1991, ponownie reprezentował barwy Lecha w latach 1994–1998, 2002–2008 i 2012–2013, strzelając w czasie wszystkich szczebli kariery w tym klubie niemal 140 bramek[2]. W Polsce poza Lechem Poznań grał w Kotwicy Kórnik, Amice Wronki oraz Warcie Poznań.
Później występował w niemieckiej 1. Bundeslidze – w klubie Hertha BSC już w debiucie 11 grudnia 1998 strzelił pierwszego i jedynego gola w 16 występach. W berlińskim klubie grał w latach 1998–1999 i w 2001. Ponadto był zawodnikiem MSV Duisburg (1999-2000; 1. Bundesliga) i SpVgg Greuther Fürth (2001-2002; 2. Bundesliga).
Do Poznania powrócił w 2002. W 2004 świętował wraz z Lechem zdobycie Pucharu (w meczach finałowych zdobył dwie bramki) i Superpucharu Polski. 9 maja 2007 w meczu przeciwko Widzewowi Łódź strzałem z rzutu wolnego zdobył swojego setnego gola w polskiej lidze dzięki czemu wstąpił do "klubu 100". W sezonie 2006/2007, z dorobkiem 15 bramek, został królem strzelców Orange Ekstraklasy[3].
W polskiej Ekstraklasie zagrał w 327 spotkaniach i zdobył 109 goli. Wszystkie te spotkania rozegrał w barwach Lecha Poznań. 12 kwietnia 2008 podczas wyjazdowego meczu z Legią Warszawa wygranym przez Kolejorza 1:0 wstąpił do "klubu 300"[4].
19 maja 2009 wraz z Lechem zdobył drugi w karierze Puchar Polski (grał w meczach rundy jesiennej).
16 lipca 2009 podpisał kontrakt z I-ligową Wartą Poznań. Przez blisko 3-letnią przygodę z Wartą Reiss występował w tym zespole ze swoim ulubionym numerem – 9, który ustąpił mu Marcin Klatt, gdy Piotr podpisał kontrakt z klubem z Dolnej Wildy.
Po wygaśnięciu umowy z poznańskim I-ligowcem Reiss przez okres wakacyjny pozostawał bez pracodawcy. Jednak 31 sierpnia 2012 podpisał kontrakt z Lechem Poznań obowiązujący przez pół roku. W grudniu przedłużył umowę do czerwca 2013 r.[5].
27 maja 2013 roku Piotr Reiss na konferencji prasowej oficjalnie ogłosił zakończenie piłkarskiej kariery[6]. 6 dni później zagrał swój ostatni mecz w Ekstraklasie z Koroną Kielce, w którym asystował przy golu Ivana Djurdjevicia[7]. Spotkanie zakończyło się zwycięstwem "Kolejorza" 2-0[8].
Piotr Reiss po zakończeniu zawodowej kariery piłkarskiej występował w drużynie oldbojów Lecha Poznań, która rozgrywa swoje mecze w Pucharze Polski[10], a także w Akademii Reissa OSiR Baranowo Poznań, z którą zdołał awansować w roku 2015 z pierwszego miejsca w tabeli poznańskiej A-klasy do rozgrywek na szczeblu okręgowym[11].
10 października 2014 roku ogłosił podjęcie decyzji o przyjęciu oferty stanowiska szkoleniowca III-ligowego zespołu GKS Tarnovia Tarnowo Podgórne[12]. Podczas krótkiej 2-miesięcznej przygody z klubem, poprowadził drużynę w ośmiu meczach ligowych oraz jednym pucharowym (bilans 2-1-6)[13].
Kontrowersje i zarzuty karne
20 maja 1998 w 30. kolejce sezonu 1997/98 według słów prowadzącego zawody pomiędzy Petrochemią Płock a Lechem Poznań sędziego Stanisława Żyjewskiego zawodnik Lecha groził mu na boisku połamaniem rąk i nóg, i straszył mafią, jeśli Lech przegra. Lech przegrał 0:1 po podyktowanym w 9. minucie rzucie karnym dla Petrochemii, a Żyjewskiemu nieznani sprawcy wkrótce próbowali podpalić dom. Zawodnik wszystkiemu zaprzeczył, mimo to za zajście został ukarany przez Wydział Dyscypliny PZPN trzymiesięczną dyskwalifikacją, której wykonanie zawieszono na pół roku[14][15][16][17].
2 lutego 2009 Piotr Reiss został zatrzymany w związku ze śledztwem dotyczącym korupcji w polskiej piłce nożnej[18]. W związku z postawieniem mu zarzutów o charakterze korupcyjnym w dniu 3 lutego KKS Lech Poznań zawiesił go bezterminowo w prawach zawodnika klubu[19]. W lutym 2014 Piotr Reiss został ukarany dyscyplinarnie za korupcję przez PZPN[20]. 19 marca 2014 r. Najwyższa Komisja Odwoławcza PZPN uwzględniła odwołanie i uchyliła decyzję Komisji Dyscyplinarnej PZPN z dnia 6 lutego 2014 r. Najwyższa Komisja Odwoławcza PZPN uznała, że nie zgromadzono w postępowaniu Komisji Dyscyplinarnej PZPN dowodów na popełnienie zarzucanych przewinień dyscyplinarnych[21]. W dniu 3 listopada 2021 został prawomocnie skazany przez Sąd Apelacyjny we Wrocławiu za udział w aferze korupcyjnej[22].
