W treści tego artykułu od 2010-04 występują prawdopodobnie wyrażenia zwodnicze, co nie jest zgodne z zasadami przyjętymi w Wikipedii. Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.
Ten artykuł dotyczy piłkarza urugwajskiego. Zobacz też: Rubén Héctor Sosa.
Zaczynał karierę w Danubio FC w wieku 15 lat. Był tym samym najmłodszym graczem w historii urugwajskiej pierwszej ligi. Grał w barwach Danubio do 1985 roku, gdy wyjechał do Hiszpanii do Realu Saragossa. W tym klubie zdobył puchar kraju w 1986 roku, zdobywając gola w meczu finałowym przeciwko FC Barcelonie. Następnie grał we Włoszech w S.S. Lazio, gdzie przez 4 lata spisywał się na tyle dobrze, że został dostrzeżony przez włodarzy Interu Mediolan. Po transferze do mediolańskiego klubu zaliczył najlepszy okres w karierze. Był najlepszym strzelcem Interu przez dwa sezony, wygrał także Puchar UEFA. Po przyjściu Dennisa Bergkampa do klubu i przejęciu władzy w klubie przez Massimo Morattiego odszedł z Serie A do Bundesligi. Trafił do mistrza Niemiec Borussii Dortmund, gdzie podczas jednego sezonu grał tylko sporadycznie ustępując miejsca w składzie Stephane'owi Chapuisatowi czy Karlheinzowi Riedlowi. Po roku powrócił do Hiszpanii by grać dla CD Logroñés. Po kilkunastu miesiącach przeszedł do klubu swoich dziecięcych marzeń, słynnego Nacionalu Montevideo. W klubie z Urugwaju zdobył mistrzostwo ligi kolejno w 1998, 2000, 2001 oraz w 2002 roku. Mocno przyczynił się do tych sukcesów, a fani[kto?] uznali go za najbardziej lubianego gracza drużyny. W 2002 roku przeniósł się do Chin by grać dla Shanghai Shenhua, dwa lata później powrócił do Nacionalu tym razem na stanowisko asystenta trenera. W 2005 dzięki jego pomocy Nacional znów wygrał ligę urugwajską. Pracuje w klubie ze stolicy Urugwaju do dziś, jednocześnie grając w drugoligowym zespole Racing Club de Montevideo.
