Z pochodzenia Estończyk. Jego ojciec był luteraninem, matka wyznawała prawosławie. Ukończył ogólnokształcące kursy w Moskwie, uzyskując w 1916 egzamin dojrzałości[1]. Następnie wstąpił do rosyjskiej szkoły wojskowej, brał udział w walkach w I wojnie światowej[2].
Po rewolucji w Rosji udał się do rodzinnej Estonii i przez kolejne czternaście lat pracował jako pracownik biurowy w różnych instytucjach państwowych[2]. Po zdaniu egzaminów równoważnych z programem seminarium duchownego 7 marca 1931 został wyświęcony na diakona, zaś 8 marca – na kapłana przez metropolitę tallińskiego i całej Estonii Aleksandra (jako celibatariusz[1]). Następnie skierowano go do służby w cerkwi Objawienia Pańskiego w Jõhvi[2]. Od 1933 przez siedem lat był kapelanem żeńskiego Monasteru Piuchtickiego[2]. Następnie wrócił do swojej pierwszej parafii[2].
W 1955 Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego wycofał go z katedry tallińskiej i estońskiej, mianując go biskupem pomocniczym eparchii leningradzkiej z tytułem biskupa łuskiego[2]. W 1956 objął katedrę iwanowską, następnie w 1958 – kurską, zaś w 1959 – wileńską i litewską[1]. W 1959 r. otrzymał również godność arcybiskupa[1]. Zmarł w 1963 i został pochowany w monasterskiejcerkwi Świętego Ducha w Wilnie obok innych hierarchów zmarłych na katedrze wileńskiej i litewskiej[2].
Przypisy
↑ abcdeРоман (Танг) [online], 5 marca 2016 [dostęp 2018-04-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05].
↑ abcdefghimetropolita Korneliusz, W. Siłowjew, W. Wołochonski, S. Glinkale, W. Iljaszewicz, I. Łapszyn, S. Miannik, J. Sieliwierstowa, F. Hirvoja, ''Prawosławnyje chramy Estonii-Eesti Oigeusu Kirikud-The Orthodox churches in Estonia'', Tallinn-Moskwa 2007, s. 136.