W 2010 z ramienia SaS uzyskał mandat posła do Rady Narodowej. W lipcu 2010 został wybrany przewodniczącym słowackiego parlamentu, otrzymując poparcie 80 ze 149 posłów obecnych na sali[2]. W październiku 2011 wskutek rozpadu centroprawicowej koalicji rządzącej utracił stanowisko[3]. W wyborach w 2012 ponownie uzyskał mandat poselski[4].
W 2014 Richard Sulík został z ramienia swojego ugrupowania wybrany do Europarlamentu VIII kadencji[5]. W wyborach w 2016 ponownie uzyskał mandat posła do Rady Narodowej[6], którego jednak nie objął. Pozostał członkiem PE, w którym zasiadał do 2019. W wyniku wyborów w 2020 powrócił do słowackiego parlamentu[7].
W marcu 2020 został wicepremierem do spraw gospodarczych oraz ministrem gospodarki w nowo powołanym rządzie Igora Matoviča[8]. Został również wówczas pełniącym obowiązki ministra spraw zagranicznych i europejskich (z uwagi na przebywanie przewidzianego na tę funkcję Ivana Korčoka w tym czasie w USA i konieczność odbycia po powrocie kwarantanny w związku z pandemią COVID-19)[9]; Richard Sulík resortem tym czasowo kierował do kwietnia 2020. W marcu 2021 w trakcie kryzysu w koalicji odszedł z funkcji wicepremiera i ministra gospodarki[10]. Powrócił na te urzędy w kwietniu 2021 w utworzonym wówczas gabinecie Eduarda Hegera[11]. Pod koniec sierpnia 2022 złożył rezygnację z tych stanowisk[12]; w następnym miesiącu jego ugrupowanie opuściło koalicję rządową[13]. Zakończył urzędowanie w następnym miesiącu. W 2023 ponownie wybrany na posła do Rady Narodowej[14].
.jpg)