Prawdziwy Kościół Jezusa (chiń.真耶穌教會; pinyinZhēn Yēsū Jiàohuì; ang.True Jesus Church) – wywodzący się z Chin kościół zielonoświątkowy o orientacji sabatariańskiej. Posiada obecnie 1,5 mln wyznawców w 29 krajach, głównie na terenie ChRL. Na Tajwanie stanowi trzecie co do wielkości wyznanie protestanckie[1].
Historia
Kościół został założony w 1917 roku, na fali dynamicznie rozwijającego się wówczas w Chinach ruchu zielonoświątkowego. Jego twórcą był prezbiteriańskidiakonZhang Lingsheng (張靈生), który w prywatnej modlitwie w swoim domu w Tiencinie w dniu 21 grudnia 1909 roku miał dostąpić chrztu w Duchu Świętym oraz objawienia nakazującego święcić szabat[2]. Wkrótce potem do Zhanga przyłączyli się Paul Wei i Barnabas Zhang, których działalność nadała wspólnocie ostateczny kształt. Siedziba kościoła mieściła się w Nankinie, a od 1927 roku w Szanghaju[2]. Barnabas Zhang pod koniec lat 20. wystąpił z kościoła i założył własną wspólnotę w Hongkongu[2]. W dwudziestoleciu międzywojennym Prawdziwy Kościół Jezusa zanotował szybki rozwój w Chinach, Hongkongu i na znajdującym się wówczas pod panowaniem japońskim Tajwanie, powstały też pierwsze wspólnoty misyjne w Singapurze, Korei, Indonezji oraz na Hawajach[1].
Po utworzeniu Chińskiej Republiki Ludowej w 1949 roku działalność wspólnoty w Chinach kontynentalnych została gwałtownie zahamowana i spotyka się z licznymi trudnościami. Zgodnie z zarządzoną przez władze polityką religijną Prawdziwy Kościół Jezusa, podobnie jak inne wspólnoty protestanckie w tym kraju, został włączony do Patriotycznego Ruchu Potrójnej Autonomii, jedynego oficjalnego kościoła protestanckiego[2]. Wobec prześladowań religijnych, jakie miały miejsce w okresie rewolucji kulturalnej, siedzibę kościoła przeniesiono do Taizhong na Tajwanie, gdzie w 1967 roku zebrał się synod generalny, który ustalił zasady działania wspólnot znajdujących się poza Chinami[1]. Od 1985 roku siedziba kościoła mieści się w Los Angeles[2]. Nieformalne odrodzenie się wspólnoty w Chinach nastąpiło po liberalizacji polityki wyznaniowej w latach 80[2].
Doktryna
Prawdziwy Kościół Jezusa należy do grona wspólnot modalistycznych i świętujących szabat zamiast niedzieli[2]. Podkreśla się szczególną wagę trzech sakramentów: chrztu, eucharystii oraz umywania nóg, przy czym bez przyjęcia chrztu nie można uzyskać pozostałych dwu. Chrzest uwalnia człowieka od grzechów i napełnia go Duchem Świętym. Potwierdzeniem odrodzenia się poprzez chrzest jest otrzymanie daru mówienia językami, będącego głównym przejawem duchowości kościoła[1]. Boże Narodzenie odrzuca się jako praktykę pogańską[3].
Przypisy
↑ abcdJ. Gordon Melton: Encyclopedia of Protestantism. New York: Facts on File, 2005, s. 536-537. ISBN 0-8160-5456-8.
↑ abcdefgReligions of the World. A Comprehensive Encyclopedia of Beliefs and Practices. edited by J. Gordon Melton and Martin Baumann. Santa Barbara: ABC-CLIO, s. 2894-2896. ISBN 978-1-59884-203-6.
