Potrzeszcz[3] (Emberiza calandra) – gatunek małego ptaka z rodzinytrznadli (Emberizidae).
Zasięg występowania
Zamieszkuje zachodnią, południową i środkową Europę, Afrykę Północną oraz Azję aż po północno-zachodnie Chiny. W zasadzie osiadły, ale część ptaków z północy migruje zimą bardziej na południe.
W Polsce liczny ptak lęgowy, najliczniej występuje w krajobrazie rolniczym zachodniej części kraju, zwłaszcza w Wielkopolsce[4]. Według szacunków Monitoringu Pospolitych Ptaków Lęgowych, w latach 2013–2018 krajowa populacja potrzeszcza liczyła 1 745 000 – 2 116 000 par lęgowych[5]. W latach 2000–2016 populacja tego ptaka wzrosła o ponad 60%, najwięcej procentowo w Polsce północno-wschodniej, gdzie kiedyś ptak ten był skrajnie nieliczny[4].
Systematyka
Takson ten często umieszczany jest w monotypowym rodzaju Miliaria z powodu braku dymorfizmu płciowego, innego okresu pierzenia oraz różnic w budowie struktury dzioba oraz skrzydeł. Najnowsze badania molekularne sugerują jednak, że różnice genetyczne są tak małe, że umieszczenie tego taksonu w monotypowym rodzaju jest nieuzasadnione[6]. Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia dwa podgatunki E. calandra[7][8]:
Proponowane podgatunki clanceyi, thanneri, kleinschmidti, algeriensis, graeca, volhynica, sarmatia i ignobilis nie są obecnie uznawane, wszystkie zostały zsynonimizowane z podgatunkiem nominatywnym[8].
Większy od wróbla. Obie płci ubarwione jednakowo. Upierzenie brązowoszare z kreskowaniem, bez wyraźnych cech charakterystycznych, spód ciała jaśniejszy. Dziób masywny, z różowawą żuchwą. Brak bieli na sterówkach.
Śpiew – krótki, często powtarzany motyw o szeleszczącym i trzeszczącym brzmieniu (stąd polska nazwa ptaka). Śpiewa, siedząc na płocie lub innym dobrze widocznym miejscu.
Śpiew samca nagrany w Anglii
Wymiary średnie
długość ciała 17–19 cm[10] rozpiętość skrzydeł ok. 26–32 cm masa ciała 32–67 g[10]
Ekologia
Jaja z kolekcji muzealnej
Biotop
Otwarte tereny: pola uprawne, łąki i pastwiska, bez drzew lub z małą ich liczbą. Unika lasów i terenów silnie zadrzewionych.
Gniazdo
Zawsze na ziemi – w kępie traw, w łanie koniczyny, w zachwaszczonym kartoflisku.
Jaja
Lęgi w maju i bardzo licznie powtarzane, po utracie pierwszego, w czerwcu. W zniesieniu 4–6[10] jaj o średnich wymiarach 24×17 mm, o tle biało- lub jasnobrązowym z dość dużymi plamkami w kolorze ciemnobrązowym.
Wysiadywanie, pisklęta
Od zniesienia ostatniego jaja wysiadywanie trwa 12–14 dni, a zajmuje się nim wyłącznie samica. Pisklęta opuszczają gniazdo po ok. 9–13 dniach, ale nie potrafią jeszcze wtedy latać i kryją się w gęstej trawie w pobliżu gniazda[10].
Pożywienie
Nasiona zbóż i chwastów, ale również drobne owady.
Status i ochrona
IUCN uznaje potrzeszcza za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji, w oparciu o szacunki BirdLife International dla Europy z 2015 roku, wstępnie ocenia się na 180–320 milionów dorosłych osobników. Globalny trend liczebności populacji uznawany jest za spadkowy[2].
Na terenie Polski gatunek ten jest objęty ścisłą ochroną gatunkową[11]. Na Czerwonej liście ptaków Polski został sklasyfikowany jako gatunek najmniejszej troski (LC)[12].
↑James Rising, Alvaro Jaramillo, José Luis Copete, Steve Madge, Peter Ryan: Family Emberizidae (Buntings and New World Sparrows). W: Josep del Hoyo, Andrew Elliott, David A. Christie: Handbook of the Birds of the World. Cz. 16: Tanagers to New World Blackbirds. Barcelona: Lynx Edicions, 2011, s. 509. ISBN 978-84-96553-78-1. (ang.).
↑F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Buntings. IOC World Bird List (v11.1). [dostęp 2021-03-21]. (ang.).
↑LarsL.SvenssonLarsL., KillianK.MullarneyKillianK., DanD.ZetterstromDanD., Collins Bird Guide, 2009, ISBN 978-0-00-726814-6. Brak numerów stron w książce
.jpg)
