Philip Morin Freneau[1] (ur. 2 stycznia 1752[2] w Nowym Jorku[1], zm. 18 grudnia 1832[2] w hrabstwie Monmouth[1] w New Jersey[3]) – amerykański poeta[1][3], eseista[1] i publicysta[3]. Z niechęcią odnosił się do George’a Washingtona; zdradzał fascynację romantyzmem, jest uznawany za jednego z prekursorów tego nurtu[3]. Bywa nazywany Poetą rewolucji amerykańskiej[1][3] lub Ojcem poezji amerykańskiej[3].
W 1771 ukończył studia na Uniwersytecie Princeton[1][4]. Następnie pracował jako nauczyciel na Long Island[4]. Opublikował wówczas kilka anty-brytyjskich satyr[4]. W 1776 wyjechał do Indii Zachodnich[5]. Dwa lata później wrócił do New Jersey, gdzie został kapitanem statku[5]. W 1780[1] przez sześć tygodni był przetrzymywany jako więzień na statku brytyjskim[5]. Opowiada o tym opublikowany w 1781 roku wiersz The British Prison Ship[4]. Przez następnych parę lat współpracował z Freeman’s Journal[1]. Później ponownie pracował jako kapitan statku, lecz w 1790 wrócił do dziennikarstwa[1]. Od 1791 do 1793 był redaktorem National Gazette[1]. W następnych latach łączył za sobą zawód kapitana i dziennikarza aż do początku XIX wieku, kiedy to przeszedł na emeryturę[1]. Poświęcił się wówczas pisaniu esejów i wierszy[5].
Twórczość literacka
- The Beauties of Santa Cruz – poemat z 1776. Skontrastował w nim piękno przyrody z „brzydotą” niewolnictwa.
- The Indian Burying Ground – poemat opublikowany w 1787. Skontrastował w nim cywilizację indiańską, znajdującą się bliżej przyrody, z amerykańską, znajdującą się w niewoli rozumu.
Przypisy
Linki zewnętrzne
