Pekarczyk czakoański[3] (Parachoerus wagneri) – gatunek ssaka z rodziny pekariowatych (Tayassuidae), jedyny przedstawiciel rodzaju pekarczyk (Catagonus). Występuje w Paragwaju, Boliwii i Argentynie. Charakteryzuje się dłuższymi uszami, nosem i ogonem od pozostałych gatunków pekari, jest też z nich największy. Żyje w stadach liczących do 10 osobników. Żywi się głównie kaktusami, gdyż występuje w regionie suchym. Po raz pierwszy został opisany na podstawie skamieniałości w 1930. Uważano go za gatunek wymarły[4]. Jest zagrożony wyginięciem w wyniku utraty naturalnych siedlisk.
Przypisy
- ↑ Parachoerus wagneri, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Parachoerus wagneri, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Włodzimierz Cichocki, Agnieszka Ważna, Jan Cichocki, Ewa Rajska, Artur Jasiński, Wiesław Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 297. ISBN 978-83-88147-15-9.
- ↑ Darren Naish: New, obscure, and nearly extinct rodents of South America, and... when fossils come alive. [w:] Tetrapod Zoology [on-line]. 2008-11-24. [dostęp 2008-12-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-05)].
Bibliografia
- Wetzel, Ralph M. (1977a). "The extinction of peccaries and a new case of survival." Annals of the New York Academy of Science 288, 538-544.
Identyfikatory zewnętrzne:
