Pedius longicollis

Pedius longicollis
(Duftschmid, 1812)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze drapieżne

Rodzina

biegaczowate

Podrodzina

dzierowate

Nadplemię

Pterostichitae

Plemię

Pterostichini

Podplemię

Pterostichina

Rodzaj

Pedius

Gatunek

Pedius longicollis

Systematyka w Wikispecies
Multimedia w Wikimedia Commons

Pedius longicollis – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny dzierowatych.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1802 roku przez Thomasa Marshama pod nazwą Carabus inaequalis[1]. Okazała się ona jednak być młodszym homonimem, w związku z czym za ważny uznaje się epitet[2] nadany w 1812 roku przez Caspara Erasmusa Duftschmida w kombinacji Carabus longicollis[3].

Morfologia

Chrząszcz o wydłużonym ciele długości od 5,2 do 6,8 mm[4]. Ubarwienie ma brązowe do smoliście brunatnego (rzadko rdzawe) z jaśniejszymi, zwykle czerwonobrązowymi czułkami, głaszczkami i odnóżami[4][5][6]. Głowa jest stosunkowo smukła. Również dość smukłe[6] przedplecze jest u podstawy poprzecznie punktowane na całej szerokości[4][5][6], zaopatrzone w jedną parę dołków przypodstawowych[5]. W zarysie krawędzie boczne przedplecza mają przed kątami tylnymi wyraźne i dłuższe niż u P. inquinatus wklęśnięcia[5][6]. Pokrywy są wyraźnie spłaszczone[4], o obrzeżonych podstawach[4][5], wyraźnych barkach[5] oraz grubo i gęsto punktowanych rzędach[4], pozbawione rządków przytarczkowych, zaopatrzone w pojedynczą parę delikatnych chetoporów (punktów szczecinkowych) dyskalnych umieszczonych w wierzchołkowej ćwiartce trzecich międzyrzędów[4][5]. Para chetoporów przytarczkowych zwykle jest obecna, ale czasem jej brak[4]. Dominują formy krótkoskrzydłe, ale spotyka się też osobniki o skrzydłach tylnej pary w pełni wykształconych[4]. Odnóża tylnej pary mają krętarze niemal w połowie tak długie jak uda[5], a stopy o ostatnim członie porośniętym od spodu szczecinkami. Stopy wszystkich par cechują się grzbietowymi powierzchniami członów pozbawionymi podłużnych bruzd pośrodkowych[4][5]. Odwłok ma czwarty, piąty i szósty spośród widocznych sternitów poprzecznie obrzeżone od przodu ostrymi bruzdami[4][5].

Ekologia i występowanie

Owad rozmieszczony od nizin po niższe położenia górskie[4][6]. Zasiedla ciepłe i suche[6] tereny otwarte, zwłaszcza w dolinach rzek[7], w tym łąki, stepy i pola uprawne[4]. Preferuje podłoże wapienne, ale spotykany jest też na glebach gliniastych, marglowych i ilastych. Licznie znajdowany jest wśród napływek[7].

Gatunek palearktyczny o eurokaukaskim typie rozsiedlenia[4][7], znany z Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Danii, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji, południowoeuropejskiej części Rosji, anatolijskiej części Turcji i Kazachstanu[8][2]. W Polsce spotykany jest rzadko[7], natomiast za pospolitego uchodzi w Czechach i na Słowacji[4].

Przypisy

  1. ↑ T. Marsham: Entomologia Britannica, sistens Insecta Britanniae indigena, secundum methodum Linnaeanam disposita. Tomus I. Coleoptera. London: J. White, 1802, s. 456.
  2. ↑ a b Wolfgang Lorenz, Pedius longicollis (Duftschmid, 1812), O. Bánki i inni red. [online], Catalogue of Life Checklist, 29 lipca 2021 [dostęp 2024-02-23].
  3. ↑ Caspar Erasmus Duftschmid: Fauna Austriae, oder Beschreibung der österreichischen Insekten für angehende Freunde der Entomologie. Zweyter Theil. Linz und Leipzig: Akademische Buchhandlung, 1812, s. 180.
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o Karel Hůrka: Carabidae of the Czech and Slovak Republics. Zlin: Kabourek, 1996, s. 36–44, 258–262.
  5. ↑ a b c d e f g h i j Jürgen Trautner, Kartin Geigenmüller: Tiger Beetles, Ground Beetles. Ilustrated Key to the Cicindellidae and Carabidae of Europe. Josef Margraf, 1987, s. 40–47, 61–69, 232–255.
  6. ↑ a b c d e f Von Arved Lompe: Gattung: Pedius Motschulsky, 1850. [w:] Käfer Europas [on-line]. 2021. [dostęp 2024-02-23].
  7. ↑ a b c d Bolesław Burakowski, Maciej Mroczkowski, Janina Stefańska, Chrząszcze – Coleoptera. Biegaczowate – Carabidae, część 2, „Katalog Fauny Polski”, 3, 13, Warszawa: Instytut Zoologiczny Polskiej Akademii Nauk, 1974.
  8. ↑ Y. Bousquet, Pterostichini, [w:] Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume I. Archostemata – Myxophaga – Adephaga, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2003, s. 477–478, ISBN 87-88757-73-0.