Według różnych badań socjologicznych przeprowadzonych pod koniec 2020, Opozycyjna Platforma – Za Życie cieszyła się największą popularnością wśród wszystkich partii politycznych na Ukrainie[3][4][5].
20 czerwca 2022 roku zdelegalizowana przez sąd apelacyjny we Lwowie[6].
Historia
Według informacji podawanych przez „Ukraińską prawdę” – już latem 2018 doszło do rozmów w sprawie połączenia Bloku Opozycyjnego i partii Za Życie w jedno ugrupowanie. Zainicjować mieli je Serhij Lowoczkin oraz Dmytro Firtasz[7]. 9 listopada 2018 Jurij Bojko i Wadym Rabinowycz podpisali w imieniu obu ugrupowań porozumienie o współpracy w przyszłorocznych wyborach prezydenckich i parlamentarnych. Tego samego dnia Wadym Nowynski i Borys Kołeśnikow przyznali, że zawarcie umowy było „osobistą inicjatywą” Jurija Bojko i Blok Opozycyjny nie podjął wcześniej żadnych decyzji odnośnie do współpracy z partią Za Życie[8][9][10]. 13 grudnia 2018 ogłoszono oficjalnie powstanie nowego ugrupowania politycznego – Opozycyjnej Platformy – Za Życie.
W wyborach prezydenckich w 2019 kandydatem ugrupowania na urząd prezydenta Ukrainy został Jurij Bojko (22 stycznia 2019 oficjalnie zarejestrowano jego kandydaturę)[11]. W I turze Bojko uzyskał 2 206 216 głosów, co przełożyło się na 11,67% głosów i zapewniło mu 4. miejsce wśród kandydatów[12].
W przededniu wyborów prezydenckich Bojko i Medwedczuk przyjechali do Moskwy, gdzie spotkali się z premierem Federacji Rosyjskiej Dmitrijem Miedwiediewem i prezesem GazpromuAleksiejem Millerem. Tematem spotkania było przedłużenie umowy na transport rosyjskiego gazu przez terytorium Ukrainy. Już po wyborach prezydenta Ukrainy, Bojko i Medwedczuk wzięli udział w Międzynarodowym Forum Ekonomicznym w Petersburgu, gdzie prowadzili podobne negocjacje.
W wyborach parlamentarnych w 2019 r. Opozycyjna Platforma – Za Życie uzyskała 1 908 087 głosów, co przełożyło się na 13,05% poparcia. Największe poparcie ugrupowanie uzyskało na wschodzie i południu kraju[13][14]. Partia wprowadziła do Rady Najwyższej Ukrainy 43 deputowanych. Ponad 11% wybranych stanowiły kobiety[15].
W wyborach samorządowych w 2020 partia zajęła trzecie miejsce w skali kraju, uzyskując 11,75% poparcia[21]. Kandydat wystawiony przez ugrupowanie został merem w Krzywym Rogu[22], ponadto w tamtejszej radzie miejskiej Opozycyjna Platforma – Za Życie zawarła porozumienie z lokalnym blokiem, wobec czego uzyskała większość[23].
3 lipca 2020 do biura partii w Połtawie wrzucono granat, w wyniki eksplozji jedna osoba została kontuzjowana[24][25].
W marcu 2022, działalność ugrupowania z uwagi na jego związki z Rosją została zawieszona[29]. 14 kwietnia 2022 roku partia została rozwiązana w ukraińskim parlamencie[30]. W dniu 20 czerwca 2022 roku VIII Apelacyjny Sąd Administracyjny zdelegalizował partię[31]. Majątek partii i wszystkich jej oddziałów przeszedł na państwo[31]. 15 września 2022 roku Sąd Najwyższy Ukrainy oddalił ostateczną skargę w sprawie delegalizacji partii, co oznacza, że partia została całkowicie zdelegalizowana na Ukrainie[32].