W kolejnych wyborach parlamentarnych w 2002, 2006 i 2007 ugrupowanie startowało w ramach powołanego w 2001 Bloku Julii Tymoszenko. W BJuT zajęło główną pozycję, skupiając w ramach koalicji większość deputowanych. Po pomarańczowej rewolucji szeregi Batkiwszczyny zasiliła grupa oligarchów, którzy przeszli na stronę nowej władzy (m.in. Kostiantyn Żewaho, Tarieł Wasadze i Bohdan Hubski). Między 2005 a 2010 partia współtworzyła dwa gabinety swojej liderki.
W marcu 2010 po zwycięstwie Wiktora Janukowycza i powołaniu gabinetu Mykoły Azarowa Batkiwszczyna znalazła się w opozycji. Kilkudziesięciu deputowanych BJuT zaczęło stopniowo wspierać nową władzę. W sierpniu 2011 przywódczyni partii została tymczasowo aresztowana[3]. Zmieniona ordynacja wyborcza przywróciła wybór połowy posłów w okręgach jednomandatowych i wykluczyła możliwość startu w wyborach w ramach koalicji. Batkiwszczyna stała się w tym okresie główną siłą opozycyjną, współpracując z innymi ugrupowaniami. Pod jej szyldem start w wyborach w 2012 zadeklarowało kilka partii politycznych – na ogłoszonej liście kandydatów znaleźli się działacze m.in. Frontu Zmian, NRU, Reform i Porządku, partii Za Ukrainę! oraz Ludowej Samoobrony[4]. W głosowaniu ugrupowanie otrzymało ponad 25% głosów, zajmując 2. miejsce i uzyskując około 100 mandatów[5].
W 2013 doszło do zjednoczenia kilku środowisk w ramach Batkiwszczyny, wśród jej nowych wiceprzewodniczących znalazł się Arsenij Jaceniuk[6]. Partia brała aktywny udział w wydarzeniach Euromajdanu, które w lutym 2014 doprowadziły do uwolnienia jej liderki, powołania nowego rządu, a także czasowego przejęcia obowiązków prezydenta przez jednego z przywódców ugrupowania i nowo wybranego przewodniczącego Rady Najwyższej Ołeksandra Turczynowa[7]. Już w sierpniu tego samego roku na tle przygotowań do przedterminowych wyborów parlamentarnych doszło do konfliktu w ramach Batkiwszczyny, który zakończył się odejściem znacznej grupy polityków skupionej wokół Arsenija Jaceniuka i Ołeksandra Turczynowa[8] i powołaniem przez nich Frontu Ludowego[9].
Batkiwszczyna wystawiła własną listę wyborczą, otworzyła ją więziona przez Rosjan wojskowa Nadija Sawczenko, na dalszych miejscach znaleźli się Julia Tymoszenko i aktywista Euromajdanu Ihor Łucenko. Partia otrzymała blisko 5,7% głosów (17 mandatów), dodatkowo wprowadziła dwóch swoich kandydatów w okręgach jednomandatowych[10]. Dołączyła następnie do koalicji rządowej współtworzącej powołany po wyborach gabinet Arsenija Jaceniuka, którą opuściła w 2016[11]. W 2019 ugrupowanie utrzymało parlamentarną reprezentację na kolejną kadencję[12].
