No. 18 Squadron RAF

Animo et fide
Historia
Państwo	Wielka Brytania
Sformowanie	11 maja 1915
Organizacja
Dyslokacja	Northolt, Francja (St. Omer, Treizennes, Auchel, Bertangles, Serny, La Brayelle) (1915-1918), Upper Heyford, Lympne, Malta (1941-1942), Egipt (1942), Libia (1942), Afryka Północna (1942-1943), Sycylia, Włochy (1943-1945), Waterbeach, Scampton, Gütersloh, Falklandy (1982), Zatoka Perska (1991), Irak (2003), Odiham
Rodzaj sił zbrojnych	RAF
Podległość	RFC, RAF

No. 18 Squadron RAF brytyjska jednostka lotnicza utworzona 11 maja 1915 w Northolt z Nr 4 Reserve Squadron.

Jednostka została wyposażona w samoloty Vickers FB.5 i skierowana na front francuski została wysłana w listopadzie 1915 roku i umieszczona najpierw na lotnisku St. Omer, a następnie Treizennes. Piloci jednostki wykonywali zadania rozpoznawcze oraz wspomagające. W kwietniu 1916 roku jednostka została przezbrojona w samoloty Royal Aircraft Factory F.E.2, a w maju 1917 roku w Airco DH.4.

Po zakończeniu wojny jednostka była częścią sił okupacyjnych i powróciła do Wielkiej Brytanii we wrześniu 1919 roku. Został rozwiązany 31 grudnia 1919 roku w Weston-on-the-Green.

W całym okresie I wojny światowej odniosła 6 zwycięstw.

Łącznie w jednostce w okresie I wojny światowej służyło paru asów myśliwskich m.in.^[1]:

• Giles Noble Blennerhasset (8), Victor Henry Huston (6), Robert Wallace Farquhar^[2] (1).

20 października 1931 roku jednostka został ponownie powołana do istnienia. Została sformowana z jednej z eskadr No. 49 Squadron RAF jako jednostka bombowców dziennych. Została wyposażona w Hawker Hart i stacjonowała w Upper Heyford. W 1939 roku została wyposażona w samoloty Bristol Blenheim.

W momencie wybuchu wojny jednostka brała udział w obronie Wielkiej Brytanii, a w maju 1940 roku została wysłana do Francji, gdzie walczył przez 10 dni. Po powrocie do Wielkiej Brytanii jednostka brała udział w bitwie o Anglię, a po jej reorganizacji została przeniesiona w rejon morza śródziemnego. Od października 1941 do stycznia 1942 roku stacjonowała i walczyła z lotniska na Malcie. Po ewakuacji ostatnich pięciu samolotów do Egiptu, 18 dywizjon został rozwiązany 21 marca 1942. W tym samym czasie część personelu jednostki przebywająca w Wielkiej Brytanii rozpoczęła organizację dywizjonu w nowej odsłonie. Jednostka osiągnęła zdolność bojową i weszła do akcji 26 kwietnia 1942 roku. Wyposażona była dalej w samoloty Bristol Blenheim IV, które we wrześniu zostały zastąpione nową wersją Bristol Blenheim V. W listopadzie 1942 roku jednostka została przeniesiona do Algierii. W czasie walk w Tunezji(inne języki) (listopad - grudzień 1942) w czasie nalotu na niemieckie lotnisko w Chouigui zginął jej ówczesny dowódca Wing Commander Hugh Gordon Malcolm, który pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Wiktorii. Do końca II wojny światowej jednostka pozostała w rejonie morza śródziemnego, operując na Sycylii oraz w południowych Włoszech. Jednostka została rozwiązana 31 marca 1946 roku.

18 dywizjon pojawił się ponownie 1 września 1946 roku w wyniku reorganizacji RAF-u i przemianowania No. 621 Squadron RAF stacjonującego w Egipcie w Ein Shemer. Jednostka operowała w rejonie morza śródziemnego i wyposażona była w samoloty Lancaster. Jednak po dwóch tygodniach została zlikwidowana. 15 marca 1947 roku No. 1300 Squadron RAF - meteorologiczny stacjonujący w Butterworth w Malezji został przemianowany na 18 Squadron RAF, lecz i ta jednostka został wkrótce bo 15 listopada 1947 roku rozwiązana.

W niecały miesiąc później w Waterbeach w Cambridgeshire sformowano nowy 18 dywizjon wyposażony w samoloty transportowe Dakota. Jednostka natychmiast została włączona do akcji transportowej na tereny okupowanych przez aliantów Niemiec, w 1948-1949 brała udział w Berlin Airlift. Po zakończeniu blokady Berlina jednostka znowu została rozwiązana 20 lutego 1950 roku. W trzy lata później 1 sierpnia 1953, w Scampton, utworzono lekki dywizjon bombowy z numerem 18, jednak i ta jednostka został 1 lutego 1957 roku rozwiązana.

Ostatnie powołanie jednostki do życia odbyło się 16 grudnia 1958 roku kiedy to eskadra C z No. 199 Squadron RAF została wydzielona i oznaczona No. 18 Squadron RAF. Jednostka została wyposażona w samoloty Vickers Valiant. W 1964 roku nastąpiła reorganizacja jednostki, jej przezbrojenie i zmiana jej charakteru z bombowej na helikopterową. W sierpniu 1970 roku została przeniesiona do jednostki w Gütersloh w Niemczech gdzie pozostała do listopada 1980 roku. Po powrocie do Wielkiej Brytanii została wyposażona w śmigłowce Boeing CH-47 Chinook i ponownie wysłana do Niemiec gdzie przebywała od sierpnia 1983 do sierpnia 1997 roku.

• GU - maj 1939 - wrzesień 1939
• WV - wrzesień 1939 - październik 1942
• B -
• BA - BZ - sierpień 1981 - obecnie

• Maurice Farman Shorthorn - maj 1915 - listopad 1915
• Vickers FB.5 - wrzesień 1915 - kwiecień 1916
• Airco DH.2 - styczeń 1916 - kwiecień 1916
• Royal Aircraft Factory F.E.2 - kwiecień 1916 - czerwiec 1917
• Airco DH.4 - czerwiec 1917 - październik 1918
• Airco DH.9 - wrzesień 1918 - sierpień 1919

• Hawker Hart - październik 1931 - maj 1936^[4]
• Hawker Hind - kwiecień 1936 - maj 1939
• Bristol Blenheim, v. I, IV, V - maj 1938 - kwiecień 1943
• Douglas DB-7 - luty 1943 - marzec 1946
• Avro Lancaster - wrzesień 1946 - październik 1946
• Dakota - grudzień 1947 - luty 1950
• English Electric Canberra - sierpień 1953 - styczeń 1957
• Vickers Valiant - grudzień 1958 - marzec 1963
• Westland Wessex - styczeń 1964 - listopad 1980
• Boeing CH-47 Chinook - sierpień 1981 - obecnie

• Christopher F. Shores, Russell Guest: Above the trenches: a complete record of the fighter aces and units of the British Empire Air forces 1915-1920. London: Grub Street, 1990, s. 31. ISBN 0-948817-19-4.
• Strony RAF: 18 Squadron. [dostęp 2011-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (16 marca 2011)]. (ang.).
• The Aerodrome: 718 Squadron. [dostęp 2011-03-17]. (ang.).
• Air of Authority - A History of RAF Organisation: No 16 - 20 Squadron Histories. [dostęp 2011-03-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (19 stycznia 2008)]. (ang.).