Eskadra Wschodnioazjatycka (niem. Ostasiengeschwader) była eskadrą marynarki wojennej Cesarstwa Niemieckiego między 1897 a 1914, stacjonującą w Qingdao (Tsingtao) w Chinach. Często nazywana jest popularnie Wschodnioazjatycką Eskadrą Krążowników. Nazwa ta odpowiada jednak składowi jednostki w ostatniej fazie jej działalności. Wcześniej w jej skład wchodziły także pancerniki i inne okręty. Od 1859 pojedyncze niemieckie okręty lub zespoły okrętów obecne były na wodach Chin w celu zabezpieczania handlu i interesów niemieckich w regionie. W 1869 utworzono „stację wschodnioazjatycką” dla okrętów niemieckich, lecz początkowo nie miały one własnej bazy. Sytuacja zmieniła się w listopadzie 1897, kiedy Jiaozhou zostało kolonią niemiecką.
8 grudnia 1914 próbowała zaatakować bazę morską Port Stanley na Falklandach, nie wiedząc o obecności tam silnego brytyjskiego zespołu z dwoma krążownikami liniowymi. Jednostki te wysłano właśnie w celu zniszczenia eskadry. W bitwie pod Falklandami eskadra została prawie w całości zniszczona, a admirał von Spee poniósł śmierć na swoim okręcie flagowym SMS „Scharnhorst”. Bitwę przetrwał jedynie lekki krążownik SMS „Dresden”, który został jednak przechwycony przez okręty brytyjskie i 14 marca 1915 zmuszony do samozatopienia. Poza głównymi siłami eskadry jako samodzielny rajder działał krążownik „Emden”, zatopiony koło Wysp Kokosowych 9 listopada 1914.
.
Okręty eskadry w 1914
SMS „Scharnhorst” – krążownik pancerny, zatopiony 8 grudnia 1914 o 16:17
SMS „Gneisenau” – krążownik pancerny, zatopiony 8 grudnia 1914 o 18:02
SMS „Nürnberg” – krążownik lekki, zatopiony 8 grudnia 1914 o 19:27
SMS „Leipzig” – krążownik lekki, zatopiony 8 grudnia 1914 o 21:23
SMS „Dresden” – krążownik lekki, wysadzony przez załogę 14 marca 1915