Nicolai Eigtved

Data i miejsce urodzenia	4 czerwca 1701 Haraldsted Sogn
Data i miejsce śmierci	7 czerwca 1754 Kopenhaga
Narodowość	duńska
Dziedzina sztuki	architektura
Epoka	rokoko
Multimedia w Wikimedia Commons

Nicolai Eigtved także Niels Eigtved (ur. 4 czerwca 1701 w Haraldsted Sogn, zm. 7 czerwca 1754 w Kopenhadze) – duński architekt, pionier rokoko w Danii, projektant pałaców królewskich Amalienborga.

Nicolai Eigtved urodził się 4 czerwca 1701 roku w Haraldsted Sogn^[1]. Zdobył zawód ogrodnika i pracował za granicą – w berlińskim Charlottenburgu a także w Warszawie^[2].

W 1726 roku został zatrudniony przez saskiego architekta Carla Friedricha Pöppelmanna (1697–1750)^[2]. Uczył się projektowania, będąc pod wpływem drezdeńskich architektów baroku – m.in. Jeana de Bodta (1670–1745), Zachariasa Longueluna (1669–1748) i Matthäusa Daniela Pöppelmanna (1662–1737)^[2]. Pracował dla korpusu inżynieryjnego wojsk sasko-polskich^[2]. W 1730 roku brał udział w budowie obozu wojskowego w Zeithain na zlecenie króla Polski Augusta II Mocnego^[2]. Tam spotkał Poula Løvenørna, generała duńskiego i zaufanego współpracownika króla Chrystiana VI Oldenburga, który zwrócił uwagę monarchy na młodego architekta^[2][3].

Løvenørn sfinansował podróż studialną Eigtveda, który w 1733 roku udał się do Rzymu, następnie do Wiednia i Monachium, gdzie zapoznał się z rokokowymi pracami François de Cuvilliés'a (1695–1768)^[2].

W 1735 roku Eigtved przyjechał do Kopenhagi, gdzie wraz z Lauridsem Lauridsenem Thurahem (1706–1759) pracował nad wnętrzami pałacu Christiansborg, który powstawał według projektu Eliasa Häussera (1687–1745)^[2]. Eigtved zaprojektował m.in. apartamenty królewskie, główną klatkę schodową i kaplicę pałacową^[2]. Szybko zdobył uznanie króla i wysoką pozycję wśród architektów królewskich – w 1742 roku został członkiem królewskiej komisji budowlanej i objął kierownictwo nad królewskimi projektami budowlanymi na terenie Kopenhagi^[2].

W 1753 roku poślubił Sophie Christine Walther pokojówkę księżniczki Luizy^[3].

W 1749 roku został głównym projektantem królewskich rezydencji w nowo budowanej dzielnicy Frederiksstaden^[2]. Zaprojektował kościół Fryderyka, pałace Amalienborga, a także królewski teatr i królewski szpital^[3].

Projektował w stylu rokoko, który rozpropagował w Danii^[2].

Zmarł 7 czerwca 1754 roku w Kopenhadze^[1].

• 1737–1742 – Pałac Christiansborg – wnętrza (spalone w pożarze 1794 roku)^[2]
• 1739–1744 – Kościół zamkowy w Christiansborgu – wnętrza (spalone w pożarze 1794 roku)^[2]
• 1749 – Kościół Fryderyka w Kopenhadze^[2]
• 1743–1744 – pałac dla następcy tronu Fryderyka – Prinsens Palæ^[2]
• 1743–1744 – pałac Sophienberg^[2]
• 1744–1746 – dwór Frederiksdal^[2]
• 1749 – Amalienborg^[2]
• 1752-55 - rezydencja Viðeyjarstofa na wyspie Viðey (Islandia)^[4]