Nash Metropolitan – samochód osobowyklasy miejskiej sprzedawany przez amerykańskie zakłady Nash Motors, a następnie koncern American Motors w latach 1953–1961. Produkowany był w ramach współpracy amerykańsko-brytyjskiej przez zakłady Austin w Wielkiej Brytanii.
Historia i opis modelu
Nash Metropolitan z 1954 - tyłNash Metropolitan z 1960Nash Metropolitan z 1960 - tyłHudson Metropolitan z 1957 kabriolet
Samochód stanowił pierwszą próbę wprowadzenia na rynek USA przez amerykańskiego producenta małego samochodu miejskiego, korzystając z doświadczeń i pomocy europejskich firm. Został skonstruowany przez Nash Motors, przy czym nadwozie zostało zaprojektowane w studiu Pininfarina[2]. Wytwarzany był w angielskim Birmingham przez BMC (Austin) dla Nash Motors, który w toku 1954 roku wszedł w skład koncernu American Motors (AMC). Również małolitrażowy jak na warunki amerykańskie silnik był brytyjski[2]. Wprowadzony został na rynek amerykański w marcu 1954 roku i sprzedawany był do 1962 roku, z niewielkimi zmianami[3]. Sprzedawany był pod marką Nash, a od 1955 roku także jako Hudson, następnie we wspólnej sieci dealerskiej AMC/Rambler, lecz pod samodzielną nazwą modelu Metropolitan[3]. Stanowił jeden z pierwszych przykładów „pojmanego importu” (ang. captive import) – sprzedaży samochodów zagranicznych pod amerykańskimi markami[3]. Ograniczona liczba była także sprzedawana przez producenta pod marką Austin.
Dostępny jako 2-drzwiowe hardtopcoupé i 2-drzwiowy kabriolet. Samochód miał siedzenia w układzie 2+2 – na ławeczce z tyłu mieściło się dwoje dzieci, przy tym na przedniej kanapie szerokości 126 cm mogły siedzieć w ciasnocie trzy osoby[2]. Stylistyka samochodu była typowa dla modeli Nash, łącznie z częściowo zakrytymi kołami, nieco ograniczającymi promień skrętu[2]. Nadwozie było samonośne[4]. Bagażnik był dostępny od wewnątrz, za odchylanym oparciem siedzenia[2]. Dopiero od 1960 roku bagażnik był otwierany od zewnątrz, także wtedy dodano uchylane szybki wentylacyjne na oknach przednich[4]. Z uwagi na brak zewnętrznego dostępu do bagażnika, samochód miał zapasowe koło w stylu Continental na zewnątrz[5]. Do napędu używano silników R4OHV o pojemności 1,2 litra, a później 1,5 litra. Moc przenoszona była na oś tylną poprzez 3-biegową manualną skrzynię biegów. Silnik stanowił zmodyfikowaną brytyjską jednostkę Austin A40[2], później zastąpioną przez A55[4].
W pierwszym roku produkcji cena bazowa wynosiła 1445 dolarów za coupe i 1469 dolarów za kabriolet[3]. Był jednym z najtańszych samochodów na rynku amerykańskim[a]. W samym 1954 roku sprowadzono ich do USA 11 tysięcy egzemplarzy[3]. W 1960 roku kosztował 1672 dolary[4]. W opinii użytkowników był ceniony za znacznie lepszą ekonomię jazdy od typowych amerykańskich samochodów, zwrotność i łatwość w parkowaniu, a przy tym zapewniał dużo miejsca z przodu nawet dla wyższych osób[1]
Dane techniczne (1.2)
R4 1,2 l (1199 cm³, 73,17 in³), 2 zawory na cylinder, OHV[2]
↑ abcdeJ. "Kelly" Flory: American Cars, 1946–1959: Every Model, Year by Year. McFarland & Company, 2008, s. 10, 594-596. ISBN 978-0-7864-3229-5. (ang.).
.jpg)
.jpg)
.jpg)
