W 1922 ukończył kurs oficerów piechoty, a w 1927 kurs „Wystrzał”. W 1935 ukończył akademicki kurs doskonalenia dowódców oddziałów w Wojskowej Akademii Motoryzacji i Mechanizacji RKKA, od tego momentu pełnił służbę w wojskach pancernych.
Następnie jako dowódca 1 Gwardyjskiej Armii Pancernej brał udział w operacji warszawsko-poznańskiej, pomorskiej (bitwa o Białogard) i berlińskiej[2]. 6 kwietnia 1945, za udział w operacji pomorskiej został powtórnie uhonorowany tytułem Bohatera Związku Radzieckiego z jednoczesnym wręczeniem Orderu Lenina.
W 1951 ukończył kurs dowódców w Akademii Sztabu Generalnego. Od 1955 inspektor w Głównej Inspekcji Ministerstwa Obrony ZSRR, a następnie od 1957 zastępca szefa Oddziału Operacyjnego Wojsk Lądowych ZSRR.
Od 1963 w grupie Generalnych Inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR.
Napisał wspomnienia pod tytułem На острие главного удара (wyd. I w 1976 roku, wydanie polskie pod tytułem Pancerny grot wyd. w 1976).
Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
BolesławB.PotyrałaBolesławB., WładysławW.SzlufikWładysławW., Who is who? Trzygwiazdkowi generałowie i admirałowie radzieckich sił zbrojnych z lat 1940–1991, Częstochowa: WSP, 2001, ISBN 83-7098-662-5, OCLC831020923. Brak numerów stron w książce
Mała Encyklopedia Wojskowa, t. I, Wyd. MON, Warszawa 1971.